Το σουβλάκι του δάσκαλου: Τσικνοπέμπτη με λογισμό και με όνειρο!

Η Τσικνόπέμτη στο σχολείο μας είναι μεγάλη γιορτή!

Προσπαθούμε να αποθηκεύσουμε βαθιά μέσα μας την αγωνία για το αύριο, τη κρίση της χώρας μας, αλλά και την κρίση την εσωτερική του νου και της ψυχής μας. Τα προβλήματα μπορούν να περιμένουν (αν θέλουν ας φύγουν, δε θα προσβληθούμε) και οι έννοιες ας μεθύσουν με κόκκινο γλυκόπιοτο κρασί...

Όλοι βάζουμε τα καλά μας και ετοιμαζόμαστε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της ημέρας, για τα παιδιά, για τον καθένα από εμάς, για όλους μαζί. Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες έβαλαν τους σκούφους και τις ποδιές τους κι έπιασαν δουλειά. Ν ανάψουμε φωτιά, να πλύνουμε το κρέας, να βάλουμε κρασί, να στρώσουμε τραπέζι, να καούν τα κάρβουνα!

O διευθυντής μας, ο κος Δήμος, προσπαθεί να διατηρήσει την "αυθεντία του δασκάλου" και με σοβαρό ύφος διεκπεραιώσει έγγραφα που πρέπει να οργανωθούν και να σταλούν. Ο κίτρινος σκούφος με την κίτρινη ποδιά προσδίδουν σε αυτή την..."αυθεντία" μια πινελιά σοβαρότητας. Στη συνέχεια εξέρχεται στην αυλή για να επιβλέψει το ψήσιμο.

- Χμμμ. Αντώνη σα να τα έκαψες λίγο...

- Παναγιώτη γύρισέ τα και από την άλλη!

- Δημήτρη βάλε βρε παιδί μου ένα ποτήρι κρασί!

Τα παιδιά, ντυμένα με αποκριάτικες στολές περιμένουν ανυπόμονα το "σουβλάκι του δάσκαλου" με την τραγανή πίτα. Η μαγική σπανακόπιτα της Έφης με τα φρέσκα χορταράκια από τον κήπο μας, που καλλιέργησαν η Βαρβάρα και η Σταυρούλα, οι γεωπόνοι μας μαζί με τους μαθητές μας, μας έχει σπάσει τη μύτη. Η τσίκνα έχει αντικαταστήσει τα σύννεφα που δείλιασαν μπροστά στο βροντερό μας πανυγηράκι και κρύφτηκαν πίσω από το βουνό. Το γλυκό ετοιμάστηκε κι είναι σοκολατένιο!!! Το τραπέζι στρώθηκε. Κι είναι μεγάλο και μακρόστενο και γιορτινό. Κι η δυνατή μουσική σκορπάει το κακό και συντροφεύει με κάθε επισημότητα το αποκριάτικο τραπέζι μας.

"Έλα, βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε

να φάμε και να πιούμε και να χορέψουμε"!!!

Καλά πάμε και συνεχίζουμε!

Η Υπολογίστρια, οι μαθητές, οι μαθήτριες και όλοι οι δάσκαλοι και το προσωπικό του σχολείου μας