Τίμο, βάλε το μπουφάν σου"! "Ζειμπέκη, πού είναι το κρουασάν σου"; "Ειρήνη, έλα να πάμε πρώτα στην τουαλλέτα"! Έτοιμοι, λοιπόν; Καθόμαστε τότε όλοι μαζί, μαθητές και δάσκαλοι στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι της αυλής, πίνουμε τους χυμούς και τα καφεδάκια μας, μοιραζόμαστε το κέηκ που έφτιαξε η κα Μαρία με την Ειρήνη, τη σπανακόπιτα της κυρίας Έφης με την υπέροχη ζύμη και το σπανάκι που φρόντιζαν οι κηπουροί μας, η Σταυρούλα και η Βαρβάρα, μαζί με τους μαθητές μας. Στο σχολείο μας το διάλειμμα είναι σα γιορτή! Αστειευόμαστε, προβήματιζόμαστε, κι έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα μήπως ξεπεταχτεί από τα σκισμένα δίχτυα του τέρματος η μπάλα που κλώτσησε με δύναμη ο Παναγιώτης και δε μπόρεσε να αποκρούσει ο Σπύρος! Οι συζητήσεις πάνε κι έρχονται κι η αυλή γεμίζει ζουζουνίσματα παιδιών. Οι πορείες στην Αθήνα, ή δολοφονία του μικρού Αλέξη, ξεσηκώνουν τις καρδούλες των μικρών, τις σκέψεις των μεγάλων. Συνθήματα παντού, ακόμα κι εδώ, στους πρόποδες της Πεντέλης...Μα δε σας είπαμε το πιο ωραίο! Στο σχολείο μας, αυτοί που μας επαναφέρουν "στην τάξη" είναι οι μαθητές μας. Το "ιερό κουδούνι", βαρύ, παραδοσιακό με έναν κρυστάλλινο ήχο, περνά από χέρι σε χέρι και καταλήγει στον Αργύρη που μας καλεί για...μάθημα: "Ελάτε κυρία, το κουδούνι χτύπησε! Πάμε να κάνουμε μάθημα"!
Video-clip: Η...πανίδα του σχολείου μας και το "ιερό κουδούνι"!
Η φωτογραφία μας λογοκρίθηκε από τους μεγάλους και αφαιρέθηκε από τη διαχειρίστρια. Ναι, κάπου στο πολύ βάθος αχνοφαίνονταν δυο φατσούλες. Κι αυτές πρέπει να μείνουν στη σκιά. Δε μ αρέσει να προκαλώ, αλλά να προσκαλώ σε δράσεις μέσα από την ενεργοποίηση των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Για τις δράσεις αυτές δεν άκουσα κάτι. Δε πειράσει.Καλά πάμε και συνεχίζουμε με λογισμό και με όνειρα, πολλά όνειρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή