Μια φορά κι έναν καιρό τα όνειρα των παιδιών του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης έγιναν αληθινά...Έτσι, εκέινο το ηλιόλουστο πρωινό της Δευτέρας, ο Άγιος Βασίλης πήρε την Υπολογίστρια από το σπίτι της και μαζί με τα ξωτικά, τον Άγγελο και την Κωνσταντίνα, οδήγησαν τα φορτωμένα με δώρα αυτοκίνητα στην αυλή του σχολείου. Σε λίγη ώρα νάσου και κατέφθασαν τα ταρανδάκια, οι βοηθοί και οι καλικάτζαροι. Η Ελένη κι η Ευτυχία κι ο Σάββας κι η Γιασμίνα έτρεξαν να κρύψουν τα δώρα και τις λιχουδιές στο Εργαστήρι της Υπολογίστριας.
Ο διευθυντής του σχολείου, ο κύριος Δημοσθένης, ήρθε να προυπαντήσει τη χαρούμενη συντροφιά. Τότε ο Άγιος Βασίλης χτύπησε το βροντερό κουδούνι του, η βοηθός του η Αργυρώ σήκωσε το σάκο μα τα δώρα και μαζί με την υπολογίστρια και όλη την παρέα τους ξεσήκωσαν τα χαρούμενα ξεφωνητά των παιδιών που από την έκλπηξη δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ο μικρός Νίκος χύμηξε πάνω στον Άγιο Βασίλη και του άρπαξε τα γένια, φωνάζοντας και γελώντας με όλη του τη δύναμη. Φτηνά τη γλύτωσε, σας λέω ;-). Όλοι μαζί πήγαν τότε στο Εργαστήριο και τα δώρα μοιράστηκαν σε κάθε παιδί από τον Άγιο Βασίλη και τους βοηθούς του.
- "Να περάσει να πάρει το δώρο της η Μαριάννα, παρακαλώ"!
- "ΧΟ ΧΟ ΧΟ"!
- "Και ο Αργύρης το δικό του"!
- "ΧΟ ΧΟ ΧΟ"!
Πόσα δώρα μοιράστηκαν δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, δε λέγεται...
Πόσα λαμπερά ματάκια φώτισαν το εργαστήρι δεν περιγράφεται...
Πόση χαρά, αγγαλίαση και συγκίνηση γαργαλούσαν τα συναισθήματά μας δεν μπορώ να σας πω...
Και πέρασε η ώρα και έφτασε η στιγμή ο Άγιος Βασίλης να πάρει μια ανάσα, να ξαποστάσει, για να συνεχίσει το όνειρο τον όμορφο δρόμο του...
Άρπαξε, λοιπόν, αυτός την κιθάρα του, η Υπολογίστρια το δυνατό κουδούνι, η πιο γλυκιά του κόσου Λήδα, οι δάσκαλοι, οι βοηθοί και όοοοληηηηη η αγαπένια ομάδα πήραν ντέφια και μαράκες και νάσου τα αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, τα τρίγωνα κάλαντα και η άγια νύχτα...Και νάσου τα παλαμάκια και τα ξεφωνητά και οι χαρές και τα πανηγύρια. Μα δεν τελειώσαμε ακόμα. Ακολούθησε πάρτυ με χορό και μουσικές από τα παιδιά, τους δασκάλους τους, τον Αγιο Βασίλη, τα ξωτικά, τους τάρανδους τους βοηθούς. Και η μουσική όλο και δυνάμωνε και το κέφι δεν ήξερε που να πάει να ξεκουραστεί. Και όπως κάθε καλή γιορτή έτσι κι αυτή έχει και το τραπέζι της, ε; Και το δικό μας γέμισε καλούδια και κερασοχυμούς και μοσχομύρισε μελομακάρονα και Χριστούγεννα!
Τα σχολικά αυτοκίνητα σε λίγη ώρα ήρθαν να πάρουν τα παιδιά. Κι εκείνα δε χωρούσαν να περάσουν από την πόρτα. Τα δώρα σκάλωναν στις πόρτες, μπερδεύονταν στα σκαλιά κι αυτά κρατούσαν σφιχτά τις φανταχτερές σακούλες με τα πολυτιμότερα, με τα ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΗ, μη πέσουν, μη τα χάσουν και ξυπνήσουν το άλλο πρωί χωρίς το όνειρό τους... Κι εκείνος τα χαιρετούσε τρυφερά και τους υποσχόταν τη συνάντησή τους την επόμενη χρονιά. Και ήδη κατέγραφε τις νέες παραγγελίες. Κι έτσι, οι μαθητές μας πέρασαν καλά και η Υπολογίστρια, ο Άγιος Βασίλης, οι δάσκαλοι, ο βοηθοί, οι τάρανδοι, τα ξώτικά και οι καλικάντζαροι, ΝΑΙ σας το υπόσχομαι, πέρασαν καλύτερα....
Η υπολογίστρια για τους φίλους και τους μαθητές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου