Οι ραγισμένες μας καρδούλες μπορούν να κάνουν το 2010 το πιο όμορφο θαύμα!

Οι μπαλωμένες καρδούλες είναι οι πιο όμορφες...


Στην Πόπη...

Μια νέα χρονιά ξεκίνησε για την Υπολογίστρια και τους μαθητές της και μια χρονιά έμεινε πίσω. Ξέρετε τι σκέφτομαι; Αν θέλουμε να ζήσουμε με πληρότητα κάθε στιγμή της νέας μας χρονιάς, πρέπει να ανατρέξουμε σε αυτή που μόλις πέρασε.

Τι άφησε στην καρδούλα της Μαρίας, της Πόπης, της Αμαλίας, του Αντώνη, της Δήμητρας, του Αργύρη, του Βασίλη κάθε μήνας, κάθε ημέρα, κάθε στιγμή; Τι πήρε από την καρδούλα της Τόνιας, της Άντας, του Πέτρου, του Νίκου, του Σέλντη, της Χαράς; Αναστοχασμοί πάνω σε αυτά που δε χαρήκαμε και θα μπορούσαμε να χαρούμε, σε αυτά που δε ζήσαμε και θα μπορούσαμε να ζήσουμε, σε αυτά που μας ράγισαν και θα μπορέσουμε να τα κολλήσουμε, σε αυτά που μας πόνεσαν και θα μπορούσαμε να τα γιατρέψουμε. Κι οι αναστοχασμοί να μη μείνουν παράπονο, να μη γίνουν τροχοπέδι, να μη βουλιάξουν σε αφράτους καναπέδες, να μην κουκουλωθούν σε αφράτα παπλώματα, να μη γίνουν βάλτος. Μα να στηθούν ολόρθοι σε ζωή-έτσι είναι η ζωή μια χαρμολύπη- να μεταμορφωθούν σε νέο όνειρο, σε νέα ελπίδα, σε νέα αγάπη.

Ειρήνη, καρδούλα μου, η υπολογίστρια θέλει να βγεις από το νοσοκομείο, να έρθεις γρήγορα σχολείο και να μην ξανακάνεις κακό στον εαυτό σου. Δήμητρα θέλω βλέπω πιο συχνά το χαμόγελό σου. Βασίλη, όλα θα περάσουν τώρα, θα δεις, θα έχουμε μια πολύ όμορφη χρονιά στο εργαστήρι μας! Υπολογίστρια, μην το βάζεις κάτω. Έχουμε ευθύνη εδώ και τι ευθύνη;

Φυτεύουμε ραγισμένες καρδούλες κι αυτές ανθίζουν!

Το 2010 έχει λογισμό και όνειρο. Οι Special Olympcs 2011 μας περιμένουν! Το ξύλινο σπιτάκι που θα στεγάσει τα όνειρά μας είναι στα σκαριά! Ο διαδραστικός πίνακας περιμένει τον τοίχο του για να στηθεί! Τα τρομπόνια και τα βιολιά της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών περιμένουν να κόψουμε την κόκκινη κορδέλα! Το τελευταίο συρτάρι είναι γεμάτο πια με σοκολατένια γλυκά! Τα μικρόφωνα γυαλιστηκαν! Τα πληκτρολόγια περιμένουν να πάρουν φωτιά και οι οθόνες καραδοκούν να αντικρύσουν τις τρομερές φατσούλες σας!

Δεν αφήνουμε πίσω ό,τι μας πόνεσε μα το παίρνουμε κοντά μας γιατί έτσι θα γινουμε πιο δυνατοί!

Η Υπολογίστρια και οι μαθητές της,

καλοχαιρετούν τη χρονιά που πέρασε και καλοσορίζουν τη χρονιά που έχουν μπροστά τους.