Μια φορά κι έναν καιρό ένα τρομπόνι μπάσο συνάντησε με λογισμό τα όνειρά μας...

"Χάραξε κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία"

(Ελύτης, Ο., από τη "Μαρία Νεφέλη")

Περασμένες δώδεκα. Έξω σιγοβρέχει και νιώθεις τη δροσιά, τη μυρίζεις. Αρμονία, γαλήνη, ισορροπία στο σώμα, στο νου και στη ψυχή. Ήταν μια διαφορετική μέρα για την "υπολογίστρια"...

Το Καλοκαίρι που μας πέρασε, ένας φίλος από το facebook, έκανε ένα όμορφο σχόλιο στα "comments" του blog του Εργαστηρίου μας. Κι όταν η υπολογίστρια ανέβαζε μια καινούργια ανάρτηση, αυτός πάντα ήταν εκεί και είχε πάντα κάτι καλό να πει. Μα...ποιος είναι αυτός; Για να τον δούμε καλύτερα... Σωτήρης Σκορδαλός. Πάιζει τρομπόνι μπάσο στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) και πολλοί τον αποκαλούν δάσκαλο. "Δάσκαλε αυτό, Δάσκαλε εκείνο..." Για να είμαι κι εγώ ευγενική και να ανταποδώσω τα καλά λόγια και τις ευχές, περίμενα τη στιγμή, και τη βρήκα. Ο Σωτήρης θα πήγαινε για ψάρεμα κι εγώ του ευχήθηκα..."καλή ψαριά". Η απάντηση ήταν αποστομωτική. "Πώς φαίνεαι ότι δε ξέρεις από ψάρεμα! Μωρέ, εύχονται στον ψαρά καλή ψαριά; Δε θα πιάσω ούτε λέπι". Και δεν έπιασε...

Η υπολογίστρια σιγουρεύτηκε πια πως το Εργαστήρι μας έχασε ένα φίλο, έναν εξαίσιο μουσικό κι έναν΄καλό ψαρά. Πόσο γελάστηκε...Ο Σωτήρης μεσολάβησε ώστε η ΚΟΑ να υιοθετήσει το σχολείο μας και να προσφέρει τη χορηγία των δέκα χιλιάδων ευρώ ώστε να καλύψουμε βασικές ανάγκες του Εργαστηρίου μας.

Σήμερα, στην "Αίθουσα Φίλων της Μουσικής", στο Μέγαρο Μουσικής, ειπώθηκαν δυο σεμνά λόγια από τους μουσικούς της ορχήστρας και από τους δασκάλους του σχολείου. Ο π΄ροεδρος του Συλλόγου της ΚΟΑ κύριος Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος μας καλοσώρισε στη μουσική του αγκαλιά. Ακούστηκαν δυο λέξεις "σας προσφέρουμε..." κι άλλες δυο"σας ευχαριστούμε...". H φωνή του κύριου Δημοσθένη Μπαρούτα, του διευθυντή μου σιγότρεμε, καθώς κρατούσε το μικρόφωνο, o πίνακας του Στέργιου Τζελέπη, του ζωγράφου μας, περίμενε τυλυγμένος στην κόκκινη κορδέλα του να προσφερθεί κι εγώ "ψύχραιμη υπολογίστρια", έσφιγγα στο χέρι ένα τσαλακωμένο χαρτί με τις ζωγραφιές και τις υπογραφές των μαθητών και των μαθητριών μου. Κι αυτές "σας ευχαριστούμε...", έλεγαν, μα είχαν επάνω και μια κατακόκκινη καρδιά κι ένα ροζ δέμα με μια μπλε κορδέλα. Ήταν η καρδιά της Βαγγελιτσας, της Ειρήνης, του Αποστόλη, του Άιμαν, του Σέλντη. Αν άνοιγες το δέμα θα έβλεπες τα ροζ όνειρά τους να ξεπετάγονται και να μπερδεύονται με τα δικά σου. Ναι, υπήρχε και θα υπάρχει πάντα μια "μπλε κορδέλα" που θα προσπαθεί να τα τιθασεύσει, να τα μικρύνει, να τα περιορίσει, να τα κρύψει...

Μα τότε, ο Σωτήρης μαζί με όλους τους υπέροχους μουσικούς της ΚΟΑ, θα πάρουν τα κοφτερά δοξάρια και τα βροντερά τρομπόνια τους και μαζί με την υπολογίστρια και τους δασκάλους του σχολείου, που θα ξεχύνουν τις σκόνες από τις κιμωλίες τους και τα "μ" και τα "χ" της αλφαβήτας τους, θα κόψουν τη "μπλε κορδέλα" και θα αφήσουν τα ροζ όνειρα να κάνουν ζευγαράκια με τις κόκκινες καρδιές και να περνοδιαβαίνουν στη χριστουγεννιάτικη λεοφώρο με καμάρι και παπούτσια από λουστρίνι!

Πέρυσι,τελειώνοντας η σχολική χρονιά, η υπολογίστρια έκανε μια ευχή και την έστειλε μακριά στο σύμπαν " Κάνε, Θεέ μου, να φωτίσουν τα αστεράκια σου, στείλε, Θεέ μου, έναν άγγελο να μας φωτίσει το μικρό και σκοτεινό μας εργαστήρι! Και φέτος, αυτά τα Χριστούγεννα, αισθάνεσαι την αγκαλιά του μεγαλουργού να ναι ζεστή κι εσύ να σαι στη σκέπη της. Το σύμπαν έστειλε τον άγγελό του. Κι αυτός κρατούσε ένα τρομπόνι μπάσο και το γυάλιζε με ένα κίτρινο πανάκι πάνω στη σκηνή και φορούσε ένα φράκο, μα ένα φράκο σας λέω, καλοσιδερωμένο και καθαρό, σαν την καρδούλα του.

Περασμένες μία. Έξω η βροχή δυνάμωσε και περνάει μέσα από το παράθυρό μου. Κι είναι δροσερή και διάφανη και λυτρωτική. Και μυρίζει Χριστούγεννα και δίπλες και κουραμπιέδες.

Η υπολογίστρια, τυλίγεται σφιχτά με το σάλι της γιαγιάς, κι ανεβαίνει στη σοφίτα να φυλάξει για πάντα στο σεντούκι με τους θησαυρούς αυτή την ημέρα.

Η "υπολογίστρια",

με μια σταγόνα συναισθήματα τρεμάμενη στα τσίνορα

Επιχείρηση: "Αγάπη-Στοργή-Προδέρμ", ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑ ΠΟΤΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ...

Μια φορά κι έναν καιρό τα όνειρα των παιδιών του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης έγιναν αληθινά...

Έτσι, εκέινο το ηλιόλουστο πρωινό της Δευτέρας, ο Άγιος Βασίλης πήρε την Υπολογίστρια από το σπίτι της και μαζί με τα ξωτικά, τον Άγγελο και την Κωνσταντίνα, οδήγησαν τα φορτωμένα με δώρα αυτοκίνητα στην αυλή του σχολείου. Σε λίγη ώρα νάσου και κατέφθασαν τα ταρανδάκια, οι βοηθοί και οι καλικάτζαροι. Η Ελένη κι η Ευτυχία κι ο Σάββας κι η Γιασμίνα έτρεξαν να κρύψουν τα δώρα και τις λιχουδιές στο Εργαστήρι της Υπολογίστριας.

Ο διευθυντής του σχολείου, ο κύριος Δημοσθένης, ήρθε να προυπαντήσει τη χαρούμενη συντροφιά. Τότε ο Άγιος Βασίλης χτύπησε το βροντερό κουδούνι του, η βοηθός του η Αργυρώ σήκωσε το σάκο μα τα δώρα και μαζί με την υπολογίστρια και όλη την παρέα τους ξεσήκωσαν τα χαρούμενα ξεφωνητά των παιδιών που από την έκλπηξη δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ο μικρός Νίκος χύμηξε πάνω στον Άγιο Βασίλη και του άρπαξε τα γένια, φωνάζοντας και γελώντας με όλη του τη δύναμη. Φτηνά τη γλύτωσε, σας λέω ;-). Όλοι μαζί πήγαν τότε στο Εργαστήριο και τα δώρα μοιράστηκαν σε κάθε παιδί από τον Άγιο Βασίλη και τους βοηθούς του.

- "Να περάσει να πάρει το δώρο της η Μαριάννα, παρακαλώ"!

- "ΧΟ ΧΟ ΧΟ"!

- "Και ο Αργύρης το δικό του"!

- "ΧΟ ΧΟ ΧΟ"!

Πόσα δώρα μοιράστηκαν δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, δε λέγεται...

Πόσα λαμπερά ματάκια φώτισαν το εργαστήρι δεν περιγράφεται...

Πόση χαρά, αγγαλίαση και συγκίνηση γαργαλούσαν τα συναισθήματά μας δεν μπορώ να σας πω...

Και πέρασε η ώρα και έφτασε η στιγμή ο Άγιος Βασίλης να πάρει μια ανάσα, να ξαποστάσει, για να συνεχίσει το όνειρο τον όμορφο δρόμο του...

Άρπαξε, λοιπόν, αυτός την κιθάρα του, η Υπολογίστρια το δυνατό κουδούνι, η πιο γλυκιά του κόσου Λήδα, οι δάσκαλοι, οι βοηθοί και όοοοληηηηη η αγαπένια ομάδα πήραν ντέφια και μαράκες και νάσου τα αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, τα τρίγωνα κάλαντα και η άγια νύχτα...Και νάσου τα παλαμάκια και τα ξεφωνητά και οι χαρές και τα πανηγύρια. Μα δεν τελειώσαμε ακόμα. Ακολούθησε πάρτυ με χορό και μουσικές από τα παιδιά, τους δασκάλους τους, τον Αγιο Βασίλη, τα ξωτικά, τους τάρανδους τους βοηθούς. Και η μουσική όλο και δυνάμωνε και το κέφι δεν ήξερε που να πάει να ξεκουραστεί. Και όπως κάθε καλή γιορτή έτσι κι αυτή έχει και το τραπέζι της, ε; Και το δικό μας γέμισε καλούδια και κερασοχυμούς και μοσχομύρισε μελομακάρονα και Χριστούγεννα!

Τα σχολικά αυτοκίνητα σε λίγη ώρα ήρθαν να πάρουν τα παιδιά. Κι εκείνα δε χωρούσαν να περάσουν από την πόρτα. Τα δώρα σκάλωναν στις πόρτες, μπερδεύονταν στα σκαλιά κι αυτά κρατούσαν σφιχτά τις φανταχτερές σακούλες με τα πολυτιμότερα, με τα ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΗ, μη πέσουν, μη τα χάσουν και ξυπνήσουν το άλλο πρωί χωρίς το όνειρό τους... Κι εκείνος τα χαιρετούσε τρυφερά και τους υποσχόταν τη συνάντησή τους την επόμενη χρονιά. Και ήδη κατέγραφε τις νέες παραγγελίες. Κι έτσι, οι μαθητές μας πέρασαν καλά και η Υπολογίστρια, ο Άγιος Βασίλης, οι δάσκαλοι, ο βοηθοί, οι τάρανδοι, τα ξώτικά και οι καλικάντζαροι, ΝΑΙ σας το υπόσχομαι, πέρασαν καλύτερα....

Η υπολογίστρια για τους φίλους και τους μαθητές της.

Επιχείρηση: "αγάπη-στοργή-προδέρμ" ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Ταράαααααννννννν!!!!!

Ταράααααανννννν!!!!!!!!!!

Η επιχείρηση βρίσκεται στην τελική ευθεία. Το μήνυμα ήρθε με e-mail στον Η/Υ της Υπολογίστριας:ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΤΟΙΜΗ. ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΤΟΙΜΟΣ.ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΘΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ ΕΝΤΟΣ 15''. ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΟΔΗΓΙΕΣ. OVER.

Χμμμμ......Όλα είναι έτοιμα λοιπόν. Ο Άγιος Βασίλης καλοσιδέρωσε τη στολή του, χτένισε τα γένια του και είναι έτοιμος να μοιράσει τα δώρα στα παιδιά του σχολείου μας. Χτες η Υπολογίστρια μαζί με το ξωτικό τον Άγγελο "σήκωσαν" όλο το παιχνιδάδικο και βασάνισαν τις άτυχες πωλήτριες που κάθονταν στο ταμείο. Εεεεε δυο γεμάτα καρότσια γεμάτα δώρα δεν έιναι και λίγο πράγμα. Και το κάθε δώρο, ξεχωριστό, να ταιριάζει σε κάθε παιδί. Αυτοκινητάκια, αυτοκινητάρες, λουτρινένια, λουτρινάκια, μουσικά ταρατατζούμ και ταραταντίμ, κούκλες, κουκλίτσες, κουκλένιες και το γλυφιτζούρι της υπολογίστριας ξεχείλιζαν τα καρότσια μας. Και το κάθε δώρο να μπει στη δική του σακουλίτσα και στην κάθε σακουλίτσα να κολληθεί το δικό της αυτοκολλητάκι με το όνομα του κάθε μαθητή.Ουφφφφ...τι ωραία κούραση κι αυτή...

Όλα ξεκίνησαν έτσι, απλά, με ένα e-mail που έστειλε η Υπολογίστρια στους φίλους της, ρωτώντας τους αν θέλουν να ετοιμάσουμε όλοι μαζί μια γιορτούλα για τα παιδιά του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης. Κι αυτοί όχι μόνο δέχτηκαν, αλλά και παραδέχτηκαν!

Έτσι ο Αντώνης θα ντυθεί Άγιος Βασίλης και θα φέρει την κιθάρα του για να συνοδέψει τη βοηθό του τη Μαρία την τραγουδίστρια στο αρμόνιο, που θα χαρίσει σοκολάτες και παραμύθια σε όλα τα παιδιά. Η Τζένη το ταρανδάκι γέμισε ήδη το χριστουγεννιάτικο δέντρο που στολίσαμε στο εργαστήρι μας με κουκλάκια όλων των ειδών και πήρε λούτρινα ζωάκια, όπως και ο Τάσος ο μάγος με τα δώρα. Η Γκέλη και ο Άγγελος τα ξωτικά, μας χάρισαν ένα τόοοοσο ψηλό δέντρο και θα ντύσουν τα παιδιά με αθλητικές στολές. Η Άντα, ο Πέτρος, Ο Δημήτρης, η Λουκία, τα ταρανδάκια, ο Βαγγέλης ο τάρανδος του μεσονυχτίου και η Αη Βασίλισσά του Αναστασία μαζί με τον Άγγελο, τη Γκέλη και τους φίλους τους πήραν αθλητικά παπούτσια στα παιδιά, η Τόνια και η Σοφία με το Μανόλη, βοηθοί του Άγιου Βασίλη κολώνιες και σκιές και μπιζού για τις δεσποινίδες, ο Φραγκίσκος ρούχα και παιχνίδια, η Αργυρώ, μιας και είναι γλυκατζού-τζου-τζου θα φέρει κοκάκια και εκλεράκια σε όοοολα τα παιδάκια μαζί με τα καλλικατζαράκια της, το Λευτέρη, την Τόνια και το Βαγγέλη αλλά και η Βικτωρία με τον Κώστα θα τα δροσίσουν με πορτοκαλάδες και κερασοποτά!!

Τουουουουουουτττττ!!!!

Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιτττττ!!!!

Από το Skype ο Άγιος Βασίλης καλεί την Υπολογίστρια. Ναι, το βράδυ που θα οργανώσουμε το σχέδιό μας καταφθάνει. Θα μαζευτούμε όλοι. Το τζάκι θα είναι αναμμένο, το δέντρο θα λάμπει μες στα φωτάκια του και το ρακόμελο θα είναι καυτό. Τη Δευτέρα πενήντα ματάκια θα λάμψουν. Και το προαύλιο θα γεμισει σκισμένα χαρτιά απο ανοιγμένα δώρα. Τραγούδια και αρχιμηνιά κι αρχηχρονιά θα μας γεμίσουν αγάπη και χαρά.

Πόσο μας αρέσουν αυτά τα Χριστούγεννα....

Η υπολογίστρια και οι μαθητές της.

Η μέρα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες και..."οι κότες γκαρίζουν"!!!

Αγαπημένοι μας φίλοι, η 3η του Δεκέμβρη καθιερώθηκε ως η μέρα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, επειδή το 1992 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα Δράσης για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ).

Ημέρα μνήμης; Ημέρα υπενθύμισης; Ημέρα συμπάθειας; Ημέρα προσφοράς; Ημέρα τύψεων; Ημέρα ενοχών; Για τον καθένα από εμάς μπορεί να σημαίνει κάτι σημαντικό ή και τίποτα.

Μπορεί να μας θυμίζει κάποιους ξεχασμένους φίλους μας που δεν πήραμε ακόμα τηλέφωνο, το αγοράκι του γείτονά μας που περπατάει παράξενα, πως έρχονται Χριστούγεννα και πρέπει να θυμηθούμε να δώσουμε στα καημένα τα παιδάκια κάποια παλιά μας ρούχα... Μπορεί να μας κάνει ακόμα να κάνουμε το σταυρό μας που εμείς και τα παιδιά μας είμαστε καλά γιατί να υπάρχουν και χειρότερα. Ή μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε άξιοι άνθρωποι γιατί εμείς είμαστε ηθικοί ενώ αυτοί, ε, κάτι θα έχουν κάνει ή οι γονείς τους, ποιος ξέρει; Αμαρτίες γονέων παιδεύουσιν τέκνα, δε λένε; Αχ, ναι μωρέ, θυμάστε κι εκείνον τον ηθοποιό στην ασπρόμαυρη ελληνική ταινία που ήταν ένας "κακός ανάπηρος" που δεν άφηνε τη γυναίκα του να ερωτευτεί έναν "φυσιολογικό καλό άνθρωπο" και να γλιτώσει απο τη δυστυχία; Αλλά να, τον τιμώρησε τον κακό ο σκηνοθέτης και τον έκανε να πέσει από τις σκάλες. Ε, άμα πέσει από τις σκάλες μπορεί και να τον λυπηθούμε. Άνθρωπος είναι και αυτός ο καημένος...

Για μας τους μαθητές του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης σημαίνει διαφορετικά πράγματα.

Σημαίνει πως εδώ και μέρες μας χαλασαν οι δυο από τους τρεις σαραβαλιασμενους υπολογιστές μας και κανείς δεν έρχεται να μας τους φτιάξει, όσο κι αν τους το ζητάμε, όσο κι αν μας το υπόσχονται. Μα θα σας πληρώσουμε, έχουμε λεφτά, σας λέμε.

Σημαίνει ακόμα πως το καλοριφέρ στο εργαστήρι μας ζεσταίνει μόνο το μισό και ο μάστορας όλο έρχεται και ξανάρχεται, αλλά δε μπορεί να μας το φτιάξει. Κι έβαλε κρύο...

Σημαίνει ακόμα πως η κυρία υπολογίστρια είχε νεύρα με όλα αυτά και ξέχασε να μας πάρει σοκολάτες από το super market για να γεμίσει το κόκκινο μεταλικό κουτί.

Σημαίνει πως η τάξη μας δεν είναι τάξη. Είναι ένα κακοφτιαγμενο κουτί με γκρίζα σίδερα στα παράθυρα, χωρισμένο στα δυο, κι αν έρθει κι άλλος δάσκαλος, μπορεί και να τη χωρίσουν στα τρία, μπορεί και στα τέσσερα.

Σημαίνει πως η κυρία σήμερα μας πήρε το κεφάλι όταν συζητούσε με τον κύριο της ζωγραφικής για το ποιους καλούς ανθρώπους θα βρούμε να μας χαρίσουν ένα δέντρο μεγάάάαααλο με πολλά και λαμπερά φωτάκια και πολύχρωμα στολίδια. Να πάνε εδώ, να πάνε, εκεί, να ζητήσουν από πού και από ποιον...

Άς τους να λένε! Εμείς τη δουλειά μας. Οι μεγάλοι μόνο σκέφτονται και γκρινιάζουν.


-Έλα βρε Νίκο, σου λέω, μη πατάς έτσι δυνατά τα κουμπιά γιατί αν μας χαλάσει κι αυτός ο υπολογιστής δε θα χουμε κανέναν!

- Δεν το πατάω δυνατά, δε βλέπεις; Το χαιδεύω!Εσύ σπρώξε με το ποντίκι σου σιγά-σιγά τις κότες να μπούνε στο κοτέτσι για να τις μετρήσουμε από την αρχή.

-1,2,3,4,5,6,7,8,9....μία μας έμεινε!

- Βαγγελιώ, άκου, οι κότες γκαρίζουν!



Η υπολογίστρια και οι μαθητές τους δεν τα βάζουν κάτω.
Κι ας χάλασαν οι δυο μας Η/Υ.
Μας έμεινε ένας.
Κι ας γκαρίζουν οι κότες.
Εμείς θα βάλουμε και τις δέκα μέσα στο κοτέτσι.
Θα δείτε που θα νικήσουμε!
Αμέ!!!

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ




του Τάσου Λειβαδίτη

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαιγια την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξειςτα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές. Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,ούτε στιγμή να ξεχαστείς. Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονταιστη δίνη του πολέμου, έτσι και σταματήσειςγια μια στιγμή να ονειρευτείς .εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές. Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι.Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό.Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια.

Από όλους μας, με μια καρδιά,

Ειδικό Σχολείο Νταού Πεντέλης

Το σχολείο μας ανθίζει στους πρόποδες της Πεντέλης...

Ντριιιιιινννν!!! Διάλειμμαααα!!!

Τίμο, βάλε το μπουφάν σου"! "Ζειμπέκη, πού είναι το κρουασάν σου"; "Ειρήνη, έλα να πάμε πρώτα στην τουαλλέτα"! Έτοιμοι, λοιπόν; Καθόμαστε τότε όλοι μαζί, μαθητές και δάσκαλοι στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι της αυλής, πίνουμε τους χυμούς και τα καφεδάκια μας, μοιραζόμαστε το κέηκ που έφτιαξε η κα Μαρία με την Ειρήνη, τη σπανακόπιτα της κυρίας Έφης με την υπέροχη ζύμη και το σπανάκι που φρόντιζαν οι κηπουροί μας, η Σταυρούλα και η Βαρβάρα, μαζί με τους μαθητές μας. Στο σχολείο μας το διάλειμμα είναι σα γιορτή! Αστειευόμαστε, προβήματιζόμαστε, κι έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα μήπως ξεπεταχτεί από τα σκισμένα δίχτυα του τέρματος η μπάλα που κλώτσησε με δύναμη ο Παναγιώτης και δε μπόρεσε να αποκρούσει ο Σπύρος! Οι συζητήσεις πάνε κι έρχονται κι η αυλή γεμίζει ζουζουνίσματα παιδιών. Οι πορείες στην Αθήνα, ή δολοφονία του μικρού Αλέξη, ξεσηκώνουν τις καρδούλες των μικρών, τις σκέψεις των μεγάλων. Συνθήματα παντού, ακόμα κι εδώ, στους πρόποδες της Πεντέλης...Μα δε σας είπαμε το πιο ωραίο! Στο σχολείο μας, αυτοί που μας επαναφέρουν "στην τάξη" είναι οι μαθητές μας. Το "ιερό κουδούνι", βαρύ, παραδοσιακό με έναν κρυστάλλινο ήχο, περνά από χέρι σε χέρι και καταλήγει στον Αργύρη που μας καλεί για...μάθημα: "Ελάτε κυρία, το κουδούνι χτύπησε! Πάμε να κάνουμε μάθημα"!

Video-clip: Η...πανίδα του σχολείου μας και το "ιερό κουδούνι"!

Άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει ...του Μάη...

Εμείς για αλλού κινήσαμε γι αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει...

Όταν πέρυσι τέτοιον καιρό, ξεκίνησα να δημιουργώ αυτό το δικτυακό τόπο το έκανα με λογισμό και μ' όνειρο για να απο-δείξω σ' εσάς εκεί έξω πως ένα Ειδικό Σχολείο δεν είναι άσυλο, για να σας φανερώσω τα ''πετάγματα'' του Αποστόλη και της Βαγγελιτσας, της Ειρήνης και του Βύρωνα.

Δε μ΄ένοιαζε που το εργαστήρι μας ήταν μια σταλίτσα, που το χωρίσαμε στα δυο και το μοιραστήκαμε με την κυρία της αισθητικής αγωγής, που περνούσε κι από κει ο μουσικός για να πάει στην τάξη του. Δε μ΄ένοιαξε που όταν κάναμε με το Βασίλη και τον Αντρέα Μαθηματικά μύριζε νέφτι και λαδομπογιά και το κεφάλι μας πονούσε από τα τύμπανα και τα ντο-ρε-μι. Αλήθεια, σας λέω. Έβαλα τα διπλώματά μου στο συρτάρι κι είπα θα αλλάξω ό, τι μπορώ, δε θα με σταματήσουν εμπόδια υλικοτεχνικής υποδομής. Δεν είμαι αρχόντισσα, δασκάλα είμαι. Μα δεν την περιμένω την αλλαγή από πάνω, από τους υπουργούς και τους ιθύνοντες των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών. Είπα θα κάνω βηματάκια μικρούλια μα θα προχωρώ μαζί με τους μαθητές μου και θα κουράζομαι και θα ξεκουράζομαι μαζί τους.

Μα, να...κάτι με άγγιξε χτες και μούδιασα. '' Μην κάνεις μάθημα στα παιδιά του ΕΕΕΕΚ μέχρι να δούμε αν είμαστε τυπικά και ωρολογιακά καλυμμένοι''. Και σήμερα το μούδιασμα έγινε παγωμάρα. "Σ΄ευχαριστούμε για την ευγενική προσφορά να κάνεις μάθημα στα παιδιά του ΕΕΕΕΚ, αλλά δε θα τη δεχτούμε''.

Είπα..μα τα παιδιά τι θα τους πω; Κάναμε τόσα όνειρα και σχέδια...συμμετέχουμε και σε πρόγραμμα ευρωπαικό...πως θα γίνει;... Ξέρω πως τυπικά δε γίνεται...μα δε μπορουμε να δράσουμε ευέλικτα εσωτερικά στο σχολείο μας, για το καλό των παιδιών;

Δε μπορούμε, δεν μπορούμε, δεν μπορούμε. Τριπλή αναγωγή στη μονάδα.

Βλέπετε, η ''υπολογίστρια'' που ανήκει οργανικά στο Δημοτικό , δε δικαιούται να κάνει μάθημα στα μεγάλα παιδιά του ΕΕΕΕΚ. Και πέρυσι γιατί έκανε; Πέρυσι... έτυχε...δεν είπε και κανείς κάτι...ε... Φέτος όμως, να κάποιος συνάδελφος, που ανήκει οργανικά στο Γυμνάσιο, δε θέλησε να κάνει μάθημα στα μικρά παιδιά του Δημοτικού. Και κίνησε θέμα τυπικής διαδικασίας. Και η τυπική διαδικασία έχει μεγάλη σκασίλα για τα όνειρά μας! Και αφού δε μας δίνει ώρες το ΕΕΕΕΚ, χα-χα-χα-, δε θα δώσουμε κι εμείς το Δημοτικό στο ΕΕΕΕΚ! ''Οφθαλμόν αντί οφθαλμού'', αποφάσισαν οι ''μεγάλοι'' και οι χαμένοι πάντα τα παιδιά μας.

Και τι μας νοιάζει μωρέ;Εμείς να είμαστε τυπικά εντάξει, κλεισμένοι στα γραφειοκρατικά κουτάκια μας. Εξ άλλου, τα παιδιά με τις 'ειδικές' ανάγκες που ζουν σε ξενώνες, ντοπαρισμένα με φάρμακα δεν αντιδρούν, παρά μόνο υπακούουν. Είναι 'αυτιστικά', έχουν ΄νοητική στέρηση' ενώ εμείς οι δάσκαλοί τους είμαστε ''εποικοδομιστές'' και το σχολείο μας 'ευέλικτο και ανοιχτό στη κοινωνία''. Κι οι γονείς των παιδιών αυτών, τι να σου κάνουν; Σου λένε, ξέρουν αυτοί οι 'αυθεντίες' οι δάσκαλοι οι παρα-'μορφωμένοι'! Εμείς, γονεις είμαστε, έχουμε τον πόνο μας, τα δικά μας, θα παλέψουμε εμείς με το σύστημα;

Μην τα ακούτε αυτά, φίλοι μου! Ερασιτέχνης άνθρωπος είμαι, πόσο καλύτερα παραπονα να φτιάξω, λέει η αγαπημενη μου ποιήτρια Δημουλά...Η ''υπολογίστρια'' απλά θύμωσε και παραλογίζεται. Δεν τα υπολόγισε σωστά.

Όλα καλά, όλα καλά, όλα καλά... Η αρμονία μπορεί και να μας υπνωτίσει.

Να, το κράτος...δίνει και netbook φορτωμένα με γνώσεις σε όλα τα παιδια της πρώτης γυμνασίαου! Πάρτε να έχετε... ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...

Υπολογίστρια

* Η υπολογίστρια ζητά συγνώμη από τον Αποστόλη, την Ειρήνη, τη Χαρά, το Σπύρο, τον Τάσο, τον Παναγιώτη, το Σωτήρη, την Κωνσταντίνα, τον..., την..., τους μαθητές της του ΕΕΕΕΚ του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης γιατί όταν αύριο θα τη ρωτήσουν " Πότε θα με πάρεις κυρία'', θα τους απαντήσει ''Όχι φέτος, ίσως κάποια άλλη χρονιά..."

Φλυαρίες ανάμεσα στον ουρανό και στη γη

Γνωστικό Αντικείμενο

Το γνωστικό αντικείμενο της δραστηριότητας αφορά στο μάθημα της Γλώσσας, της Λογοτεχνίας και της Δημιουργικής Γραφής.

Τεχνολογικό εργαλείο:
Αξιοποιούμε παιδαγωγικά το Revelation Natural Art, το οποίο είναι ένα απλό, αλλά δυνατό και περιεκτικό εργαλείο για την τέχνη και το σχέδιο. Με αυτό δημιουργούμε, τροποποιούμε τις εικόνες μας, τις διακοσμούμε, τις ζωντανεύουμε και τις χρησιμοποιούμε με πολλούς τρόπους. Παράλληλα αξιοποιούμε και το λογισμικό παρουσίασης Power Point. Σε αυτό μπορούμε να γράψουμε μικρά κειμενάκια και να τα συνοδέψουμε με τις εικόνες που έχουμε ζωγραφίσει στο προηγούμενο πρόγραμμα. Ανατρέχουμε στο Internet για πληροφορίες που μας χρειάζονται στη δραστηριότητά μας.

Δραστηριότητα: "Το παιχνίδι με το «Αν»… "

Σκοπός
Βασικός μας σκοπός είναι η ενεργοποίηση των μαθητών/τριών μέσω της παιδαγωγικής αξιοποίησης των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και Επικοινωνίας. Σημαντικό ζήτημα για μας αποτελεί η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης των μαθητών μας και η καλλιέργεια ενός υψηλού αυτοσυναισθήματος.

Επιμέρους στόχοι:
Οι επιμέρους στόχοι μας αφορούν στην ικανότητα παρατήρησης γραμμάτων και λέξεων, στον σωστό τονισμό τους, στη δημιουργία προτάσεων που ολοκληρώνουν κάποιο νόημα μέσω της γραφής στον υπολογιστή. Παράλληλα, στόχος μας είναι ο τεχνολογικός αλφαβητισμός των μαθητών μας μέσα από την επαφή τους με εκπαιδευτικά προγράμματα και εκπαιδευτικά λογισμικά.

Διδακτική διαδικασία:

Αξιοποιούμε το βιβλίο του Τζιάνι Ροντάρι «Φλυαρίες ανάμεσα στον ουρανό και στη γη», το οποίο είναι θα λέγαμε ένα γεμάτο φώτα και κίνηση λούνα -πάρκ, όπου η αλήθεια γίνεται ένα με το όνειρο κι ένα σωρό πιθανά και απίθανα μπορούν να συμβούν. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο ποιήματα, ένα ξαφάντωνα κεφιού και φαντασίας, που δεν παύει ποτέ να παρουσιάζει πτυχές του κόσμου μας και να τις κριτικάρει, σατυρίζοντάς τες. Και αφού είμαστε σε περίοδο εκλογών, κι εμείς τα παιδιά του Ειδικού σχολείου, ωε ποιητές/δημοσιογράφοι έχουμε το δικαίωμα να σατυρίσουμε την πολιτική σκηνή. Είμαστε ενεργοί πολίτες και μας αρέσει!!

Έτσι θεωρούμε ότι "αν κυβερνούσε ο Αρλεκίνος θα θελε τον ουρανό ριγέ με χρώματα εκατό" και..." αν ο Δημήτρης ο χοντρός γινότανε πρωθυπουργός θα φτιαχνε σπίτια από παστέλια και παράθυρα σοκολατένια"!

Διαβάζουμε από το βιβλίο μας τα όμορφα ποιήματα του Ροντάρι και συζητάμε πάνω σε αυτά. Μετά ανταλάσσουμε απόψεις για το δικό μας πρωθυπουργό και τους υπουργούς. Τους αναζητούμε στο διαδίκτυο και τους περιγράφουμε. Λέμε τι θα ΄θέλαμε να κάνουν για το σχολείο και για τη γειτονιά μας. Γράφουμε τα κείμενα με τη βοήθεια του υπολογιστή και ζωγραφίζουμε εικόνες που μας έρχονται στο μυαλό μετά το διαβασμά μας. Στη συνέχεια 'δένουμε' εικόνες και κείμενο και τα τοποθετούμε στο λογισμικό παρουσίασης. όταν όλα τα παιδιά θα γράψουν και θα ζωγραφίσουν τα κείμενά τους θα έχουμε δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη παρουσίαση με...λογισμό και μ' όνειρο!

Τα πρώτα συμπεράσματα

Αισθάνεσαι πολύ όμορφα να βλέπεις τα παιδιά να συνδυάζουν γράμματα με χρώματα, λέξεις με κύκλους και γραμμές, προτάσεις με εικόνες. Και η συζήτηση που ακολουθεί τη διδακτική διαδικασία γίνεται εποικοδομητική μέσα από την ανταλλαγή απόψεων για τα πολιτικά δρώμενα με το δικό μας πάντα τρόπο, με τη δική μας ματιά, την πιο καθαρή! Αυτή των παιδιών!

Καλά πάμε και συνεχίζουμε,

Η υπολογίστρια και οι μαθητές της.

Όταν μεγάλωνα κι άρχιζα να ψυχανεμίζομαι τον έρωτα, έκανα "ασκήσεις αγάπης"...

στη Τζένη που αγαπώ και ξέρει ν΄αγαπά

Όταν μεγάλωνα...

κι άρχισα να ψυχανεμίζομαι τον έρωτα, έκανα "ασκήσεις αγάπης" για να δω πόσο αληθινό ήταν το συναίσθημά μου. Ξάπλωνα τότε στο κρεβάτι μου, έκλεινα τα μάτια μου, σταύρωνα τα χέρια στην καρδιά κι άρχιζα τη σκληρή δοκιμασία...Αναρωτιόμουν λοιπόν, αν συνέβαινε κάτι στον αγαπημένο μου και γέμιζε ουλές από ένα μεγάλο ατυχημα, θα τον αγαπούσα ακόμη; "Μα ναι" και θα τις χάιδευα και θα τις αγαπούσα και θα τον έκανα να τις αγαπήσει κι εκεινος!Τοτε αποφάσιζα να κάνω τη δοκιμασία πιο σκληρή. Κι αν έμενε χωρίς χέρι θα τον αγαπόύσα ακόμα; Δε σκεφτόμουν πολύ, απαντούσα "ναι". Κι αν, συνέβαινε κάτι κι έμενε και χωρίς πόδι, θα τον αγαπούσα ακόμα; Σκεφτόμουν λίγο κι απαντούσα "σίγουρα ναι".

Η αγάπη είναι μεγάλη κι απλόχερη και χωράει και τα λιγότερα και τα ασχημότερα και τα διαφορετικότερα. Άνοιγα τότε τα μάτια ανακουφισμένη κι ένιωθα πως μπορώ αληθινά να "ΑΓΑΠΩ". Η αγάπη είναι πάντα αδιαπραγμάτευτα κόκκινη σαν το φιλί και σαν το αίμα που κυλάει.

Μετά μεγάλωσα λίγο παραπάνω...

κι ήρθε η ζωή και με ξάφνιασε. Κι έκανα δυο ουλές και τρεις και λίγες παραπάνω. Αχ, βρε ζωή...Και περίμενα ο αγαπημένος μου να τις χαιδέψει, να τις αγαπήσει και να με κάνει να τις αγαπήσω κι εγώ. Και περίμενα, και περίμενα...Κι ήρθε πάλι η ζωή και μ έκανε μήνες και μήνες, χρόνια και χρόνια να μαι πονεμένη στο σώμα λαβωμένη στη ψυχή. Δε μπορούσα τότε να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, μα έκλεινα τα μάτια, σταύρωνα τα χέρια στην καρδιά κι αναρωτιόμουν αν μ αγαπούσε ο αγαπημένος μου ακόμα...και περίμενα να δω αν μ αγαπούσε ο αγαπημένος μου ακόμα...και περίμενα...και περίμενα...κι ακόμα περιμένω.

Κι έγινα πια ολόκληρη γυναίκα..

"υπολογίστρια" σωστή κι αναρωτιέμαι: τώρα που στους μαθητές μου συμβαίνει κάτι και δε μπορούν να περπατήσουν σαν τους άλλους, να γράψουν σαν τους άλλους, να διαβάσουν σαν τους άλλους, να σκεφτούν σαν τους άλλους, να ...προσποιηθούν σαν τους άλλους, θα τους αγαπάνε ακόμα οι "άλλοι"; Θα ναι διαφορετικοί, αφού κάνουν ίδια όνειρα με τους "άλλους"; Και μου θυμίζω πως "οι ασκήσεις της αγάπης" των νεανικών μου χρόνων απέδειξαν με ακρίβεια μαθηματική πως "ναι" η αγάπη είναι απλόχερη και χωράει και τα λιγότερα και τα ασχημότερα και τα διαφορετικότερα.

Τώρα λοιπόν, θα λέω στους μαθητές μου...

πώς όποιος δε μπορεί να τους νανουρίσει, να σιγοτραγουδήσει στο προσκεφάλι τους, όποιος δε μπορεί να τους χαιδέψει τις ουλές, δεν είναι πως αυτοί είναι "διαφορετικοί" μα είναι που αυτός ο "άλλος", ο καημένος, είχε και τα πόδια του και τα χέρια του και ούτε μια ουλή κι έτσι δεν πόνεσε, δεν έχασε, δε στερήθηκε για να μάθει "ΑΓΑΠΗ" τι θα πει...Ή, μπορεί κι αυτός να πόνεσε τόσο μα τόσο πολύ, να φοβήθηκε και να κρύφτηκε και φοβάται στην "ΑΓΑΠΗ" να αφεθεί.

Τώρα λοιπόν, στους SPECIAL OLYMPICS, αλλά και την κάθε πανέμορφη μέρα αυτής της ζωής, η υπολογίστρια και οι μαθητές της θα πιάσουν τα "ποντίκια" και θα γράψουν την αγάπη την αληθινή και θα τη ζωγραφίσουν και θα τη στείλουν με mail σε όλους σας, θα την "ανεβάσουν" στα σύννεφα και στο διαδίκτυο και στον ουρανό και θα τη χαρτογραφήσουν στα όνειρά τους!

Ναι, τα πληκτρολόγια μας θα πάρουν φωτιά κι οι οθόνες θα χορεύουν στον υπερήφανο ρυθμό μας. Κι ο χορός μας θα ναι μια ταραντέλα, θα χει τινάγματα, στροφές, ταπεραμέντο, δύναμη κι αληθινή, χορταστική, τραγανή, φραουλένια και ζουμερή ΑΓΑΠΗ!

Δυο λόγια από καρδιάς της υπολογίστριας προς τους μαθητές της

* διότι το "μοιράζομαι" είναι κι αυτό αγάπη...

Βαλσάκια σε δείκτες φθινοπωρινούς

Ο χρόνος στο εργαστήρι μας χορεύει στο δικό του ρυθμό. Δεν μας ΄κυνηγάει΄το Αναλυτικό Πρόγραμμα Σπουδών και δεν το κυνηγάμε κι εμείς. Ζούμε στην εβδομάδα της φροντίδας του hardware και της οργάνωσης του software!

Πώς να σας το εξηγήσουμε; Την πρώτη μέρα μετά τον αγιασμό, ξεκουκουλώσαμε τα εκπαιδευτικά μας λογισμικά και τους τρεις υπολογιστές μας από τα μεγάλα λευκά σεντόνια της καλοκαιρινής ανάπαυλας. Πήραμε ένα...hardξεσκονόπανο κι αρχίσαμε να διώχνουμε τη σκόνη και να αναδιοργανώνουμε το χώρο μας. Βρε, παιδιά,καθόλου δε μεγάλωσε ολόκληρο καλοκαίρι; Τς,τς,τς...

Για να ανοίξουμε τους υπολογιστές μας. Χμμμ, ο ένας θέλει ένα γερό back-up αφού η microsoft ανακάλυψε το 'σπασμένο' office μας.Και σου είπα, βρε Νίκο μου, μην πατάς ok σε καθενα που ζητά ενημέρωση... Στο δεύτερο ας εγκαταστήσουμε δυο καινούργια εκπαιδευτικά λογισμικά. Μπα, βγαίνει ενα παράθυρο πως γεμισε κι όλας η μνήμη! Μα, τι μνήμη είναι αυτή; Κι εμείς που νομίζαμε πώς έχει μνήμη ελέφαντα; Ο τρίτος υπολογιστής περιμένει τη σειρά του για τον έλεγχο της 'υπολογίστριας'. Μια χαρούλα, μια χαρούλα, αλλά...πού πήγαν τα 'βοηθήματα' βρε παιδιά;

Απολογισμός αρχής φθινοπώρου: Δεν έχουμε internet, χάλασε ο εκτυπωτής, γέμισε μια μνήμη, χάσαμε ένα πρόγραμμα ζωγραφικής.

Αναπλαισίωση με λογισμό και μ' όνειρο: Φωνάζουμε τεχνικό να φτιάξει τα τηλέφωνα, το Νίκο να με βοηθήσει με τον εκτυπωτή, βγάζουμε τα ΄βαριά' λογισμικά που δε χρησιμοποιούμε και φορτώνουμε νέα. Και...οργανώνουμε το αρχικό μας πρόγραμμα. Πώς θα 'χωρέσουμε΄στα τρία τέταρτά μας και στα μισάωρά μας όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες του Δημοτικού και τους περισσότερους του ΕΕΕΕΚ; Ποιες ομάδες θα δουλέψουν καλά μαζί; Ποια μικρούλια θα δουλέψουν μόνα μαζί μου;

Σήμερα, έγινε η πρώτη prova generale με τις ομαδούλες του Δημοτικού: Ο Παναγιώτης με το Βασίλη ξεκίνησαν να γράφουν στον επεξεργαστή κειμένου τους πρώτους στίχους από αγαπημένα ποιήματα. Ο Νίκος-Χρήστος και η Ευαγγελία ήθελαν να συνεχίσουν το εκπαιδευτικό λογισμικό της 'Γλώσσας', ο Νίκος θέλησε να ζωγραφίσει ένα μεγάαααλο σπίτι με το Paint και να το αποθηκεύσει μόνος του στα "έγγραφα μου". Η Ειρήνη έλλειπε και η υπολογίστρια βρηκε χρόνο να κρεμάσει ένα φελό στον μακρόστενο τοίχο και να εγκαταστήσει δυο νέα εκπαιδευτικά λογισμικά για "βαριά νοητική καθυστέρηση''.

** Ο χρόνος χορεύει στους δικούς του ρυθμούς στο σχολείο μας.

**Το φθινόπωρό μας χορεύει βαλσάκια και λάμπει μέσα στις καλογυαλισμένες οθόνες μας.

** Κι εμείς, η υπολογίστρια και οι μαθητές της, χοροπηδάμε πάνω στα χρυσοκόκκινα φύλλα με τα ''delete'' και τα ''print-screen'' και τα ''escape'' μας.

Η υπολογίστρια και οι μαθητές της.

Καλή χρονιά! Δώστε μας ένα πολύχρωμο σχολείο μεγάλο και φωτεινό...

Καλή μας χρονιά! Εμείς οι δάσκαλοι, δίνουμε ευχές που μοιάζουν με πρωτοχρονιάτικες τη μέρα του αγιασμού. Δίνουμε και φιλιά ζουμερά κι αγκαλιαζόμαστε σφιχτά-σφιχτά, ξεχνώντας τη 'νέα γρίπη' και κρατώντας τις παλιές καλές μας συνήθειες.

Το σχολείο μας περίμενε, ολόιδιο, όπως το αφήσαμε. Με τις λιγοστές του αίθουσες, με τους στενούς του χώρους, με τα παιδιά στιβαγμένα στο στενό διάδρομο, γιατί έβρεχε και δεν υπήρχε αίθουσα να μας χωρέσει όλους! Κι ο παπάς άγιαζε κι έψελνε και ψιλοβρεχόταν κι αυτός. Μωρέ, σας λέμε, δε ζητάμε πολλά πράγματα, μα ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΕΝΑ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΦΩΤΕΙΝΟ, να χωράνε οι καρδούλες μας, να βρούνε χώρο να πετάξουν τα όνειρά μας ! Αχ, μωρέ...

Δεν πρόλαβα να παρκάρω και...ο 'αγκαλίτσας΄ήρθε τρέχοντας να με αγκαλιάσει και να με φιλήσει. Με πέρασε στο ύψος κι η αγκαλίτσα του ήταν τόσο υπέροχα σφιχτή. 'Θα φύγω, Μαρία', μου είπε, θα με πάνε σε άλλο σχολείο και ήρθα να σας δω'. Τη χαρά μου διαδεχτηκε η ανησυχία κι η λύπη. Μα, πού θα πάει; Πώς έρχονται και φεύγουν έτσι αυτά τα παιδιά; Διαβήκαμε την πόρτα αγκαλιά, όπως ταιριάζει σ΄έναν agalitsa@yahoo.com και σε μια 'υπολογίστρια'. Μα, να, αυτός είναι ο Τάσος. "Βρε, ψεύτη, μου είχες πει πως θα φύγεις. Με κορόιδεψες, ε; Τι καλά που θα μείνεις Τάσο"! "Βαγγελίτσα, πώς πέρασες, μωρό μου"; "Νικόλα, τί κάνεις, βρε μαμούνι;" Δε βλέπω την Ειρήνη...Θα ρωτήσω πού είναι μετά. "Βούλα μου, ομόρφυνες"! "Κωνσταντίνα, τί όμορφο κούρεμα! Τι είπες; Όχι, δε θα σε έχω τη Δευτέρα, θα σε έχω όμως, σου το υπόσχομαι. Φυσικά και σ΄αγαπάω. Τι ερώτηση είναι αυτή"; "Αργυράκο μου, τι κούκλος που είσαι! Α, δε ξέρω αν θα κάνουμε μάθημα κάθε Παρασκευή, θα το δούμε,μην ανησυχείς. Σου έχω ένα καοινούργιο παιχνίδι στον υπολογιστή...μούρλια"!

Ο Αποστόλης, κύριος, γνέφει από μακριά. Ψήώσε κι ομόρφυνε. Μα πόσο πια; Η πλάτη του βρέχεται την ώρα του αγιασμού. Μπες πιο μέσα, βρε!Η Ειρηνη κλαίει. Λες να κρυώνει;

Παιδιά, τρέξετε, ο Άιμαν! Μια επιληπτική κρίση 'πάγωσε' την ατμόσφαιρα. Κι όλα φανταζαν πια σαν σε ταινία παλιά, από εκείνες του βουβού κινηματογράφου. Οι φωνές κόπηκαν, τα γέλια έμειναν βουβά. O Θανάσης του κρατούσε το κεφάλι, η Ειρήνη έφερε το μαξιλάρι και η Ελένη μια κουβέρτα. Το προσωπάκι χλώμιασε, άσπρισε, έγινε σα διάφανο χαρτί. Τα ματάκια έκλεισαν και τα βλέφαρα χαμήλωσαν.Συνήλθε σε λίγο. Αρχίσαμε να συνερχόμαστε κι εμείς. Οι φωνές ξαναδυνάμωσαν, τα χαμόγελα ξαναφάνηκαν.

Συνεχίζουμε. Δε θέλουμε κάνουμε κι αλλιώς.

Θα πορευτούμε απλά και καθάρια με ό, τι έχουμε.

Θα αγωνιστούμε να κερδίσουμε ό,τι μας λείπει.

Καλη χρονιά, Βασιλάκη, δε σε είδα πιο πριν...

Η υπολογίστρια,

Μαρία Φραγκάκη

* Ως υστερόγραφο θέλω να πω πως δεν ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα του παπά για "ν΄αγιαστώ" από το κλαράκι βασιλικού που κρατούσε. Σα να πείσμωσα...δεν πήγα. Αγιάστηκα όμως από τα βλέφαρα του Άιμαν, που φάνταζαν πιο μαύρα και πιο πυκνά πάνω στο χλωμό του προσωπάκι.

Αναστοχασμοί με λογισμό και μ΄όνειρο...

Οι αναστοχασμοί γίνονται λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όταν οι σκέψεις μπερδεύονται και εξαυλώνονται απ' τη δροσιά της νύχτας...

Κοιτούσα τις φωτογραφίες που μου έδωσε ο Αποστόλης από το θεατρικό επίλογο της σχολικής μας χρονιάς. Τις κοιτούσα πολύ ώρα, τις γύριζα πίσω και ξανά από την αρχή. Άγγελοι ήσαστε, ψυχούλες μου, που σεργιανίσατε στη γή...

Άλλες φωτογραφίες προσπαθούσα να τις περιστρέψω 90 μοίρες δεξιά για να τις κοιτάζω καλύτερα. Ήταν όλα μου τα μικρά και τα μεγαλύτερα κάπου εκεί... Άλλα πάνω στη σκηνή να δοκιμάζουν τους ρόλους τους, άλλα αγνά μέσα στους λευκούς χιτώνες τους, άλλα περήφανα στεφανωμένα με κλαδί ελιάς.

Αποστόλη μου, κουρεύτηκες, καρδιά μου, πώς θα καθίσει το στεφάνι στο κοντοκουρεμένο σου κεφαλάκι;

Βύρωνάκο, αγκαλίτσα μου, προσπάθησε λίγο ακόμα και θα τα δέσεις τα σανδάλια σου!

Νίκο μου, η γραβάτα σου σ΄έκανε δάσκαλο σωστό, με το καλοχτενισμένο το μαλλί και το πόλύξερο ύφος.

Ειρήνη μου, γιατί δεν ήρθες κοριτσάκι μου; Βιάστηκες να μεγαλώσεις; Περίμενε, λιγάκι, σε παρακαλώ...

Δια χειρός και δια νοός κύλησε η χρονιά μας.

Η "υπολογίστρια" άπλωσε το χέρι και οι μαθητές της της έδωσαν το δικό τους. Τους έδωσε λίγο από τη σκέψη της και της τη χάρισαν όλη. Απλόχερη αγάπη, αγνή, καθάρια, νεράκι δροσερό σε κρουσταλένια πηγή.

Το hardware αποσυνδέθηκε και το software νανουρίζεται μέσα στα χρωματιστά κουτιά του. Ξέχασα μέσα στο συρτάρι μου τα σοκολατάκια και τις τσίχλες της "θετικής ενίσχυσης". Αχ, ξ'εχασα και το χάρτινο τριαντάφυλλο που μου χαρίσατε στη μέση της χρονιάς! Δε θυμάμαι αν έκλεισα τον εκτυπωτή, νομίζω πώς τον έκλεισα...

Αγαπημένοι μου μαθητές, δε ξέρω αν θα μου δοθεί ετούτη η χάρη να μαι μαζί σας την επόμενη χρονιά... Θέλω να συγχωρήσετε τα λάθη και τις παραλλείψεις μου. Θα ταν από κούραση ή επειδή θα λιγοψύχησα κάποιες φορές. Καρδούλες μου, η αγκαλίτσα σας ήταν βάλσαμο, σφιχτή και ζουμερή. Θα με τυλίγει το καλοκαίρι μου...

Σας αγάπησα με τη ψυχή μου,

Μαρία Φραγκάκη
υπολογίστρια

Η μασκώτ του εργαστηρίου μας: Αδάμ ο διαδραστικός!

Το Εργαστήρι μας φιλοξενεί εδώ και δυο μέρες τον αγαπημένο του Αδάμ το διαδραστικό! Μας τον χάρισε ένας πολύ γλυκός φίλος για να ενεργοποιεί το λογισμό μας. Από δω και πέρα θα συντροφεύει τους μικρούς και μεγαλύτερους μαθητές την ώρα της δημιουργίας τους μπροστά στους υπολογιστές. Τα προσόντα του είναι πολλά: χορεύει και τραγουδά, χαμογελά και σκέφτεται, αισθάνεται και συμπορεύεται με τα όνειρά μας. Και το πιο σημαντικό, δε σας το είπαμε...ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟΣ! Τον αγγίζεις και αρχίζει να τραγουδά και να χορεύει! Τι γέλια και χαρές που έφερε στην τάξη μας! Εντάξει, ένας απλος πάπιος είναι κι αυτός, με το καπελάκι του, το στραβοκολλημένο του παπιόν και τα λικνιστικά προσόντα του. Μα κι εμείς ένα απλό, απλούλι εργαστήρι έχουμε, με τρια παλιά μηχανήματα, ένα ξεχαρβαλωμένο εκτυπωτή και παλιές καρέκλες. Μα ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ!

Να σας πω ένα; Ε'ιδαμε σ΄ένα συνέδριο που έγινε στο Βόλο για την παιδαγωγική αξιοποίηση των ΤΠΕ έναν ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟ ΠΙΝΑΚΑ και τρελλαθήκαμε! Μπορείς να σερφάρεις επάνω του, να τον ακουμπήσεις με τα χέρια σου, να τον χαιδέψεις και πίσω του να αφήνεις το τύπωμά σου! Μπορείς με τα δαχτυλάκια σου να μετακινήσεις εικόνες και...Αργύρη, δε χρειάζεται να κάνεις προσπάθεια να κρατήσεις το ποντίκι, που δεν μπορείς, άλλά θα γράφεις ότι θέλεις και θα δουλεύεις με τα λογισμικά μας, αγγίζοντας επάνω στη...διαδραστική του επιφάνεια, απλά... ακουμπώντας επάνω του με το χεράκι σου, όπως μπορείς! Αργυράκο, μην ανησυχείς, η κυρία υπολογίστρια σου υπόσχεται πως του χρόνου με το καλό θα έχουμε ένα διαδραστικό πίνακα στο εργαστήρι μας! Θα βρούμε τον τρόπο!

Ευχαριστούμε κύριε Αδάμ,

η υπολογίστρια και οι μαθητές της

"Συνεργάζομαι": Σκέψεις πάνω σ΄ένα ρήμα...

Το θεατρικο μας είναι έτοιμο!

Η Πόπη μαζί με τους μαθητές της κάνουν την καθημερινή τους πρόβα. Η Μαίρη μαζί με το Νίκο και το Στέργιο ετοιμάζουν τα σκηνικά. Η Έλένη μαζεύει τα χαμένα στις γωνίες χαρτάκια και διώχνει την κακιά τη σκόνη. Ο μικρός Αποστόλης δημιουργεί μαζί με την Πόπη μια πολύ όμορφη ζωγραφιά. Η υπολογίστρια τη φωτογραφίζει, τη μετατρέπει σε ψηφιακή μορφή και τη δίνει με το στικάκι στην Κατερίνα που συνθέτει την πρόσκληση στον υπολογιστή. Η εκτύπωση δε ¨τρέχει" από το δίκτυο και ο εκτυπωτής πάλι μπλόκαρε. Η υπολογίστρια ζητάει βοήθεια από το Νίκο, ο οποίος ξεμπλοκάρει τον εκτυπωτή και βοηθάει παράλληλα τη Μάιρη να βάψει τα σκηνικά. Ο μικρός Νίκος δυσκολεύεται στον Η/Υ να βρει μια λέξη και η Κατερίνα τον βοηθά γιατί η υπολογίστρια, ναι, κατάφερνει επιτέλους να εκτυπώσει την πρώτη πρόσκληση σε θαλασσί, αν και της πάει καλύτερα το μπεζ. Ποιος κάνει ωραία γράμματα να γράψει τις προσκλήσεις; Κι ο κλήρος πέφτει στην Αμαλία που ζητά ένα χάρακα από την Πόπη, η οποία της τον δίνει. Η Δήμητρα παρηγορει τον Σέλμπυ και ο Δήμος με το Βασίλη συζητούν για τα "τρέχοντα". Η Αθανασία με τον Αντώνη κάνουν πρόβα μαζί με τους μαθητές τους και η Έφη φτιάχνει ένα υπέροχο στεφάνι από λουλούδια για κάποιο μικρό ηθοποιό ενώ φτιάχνει την επόμενη ώρα και μια υπέροχη πίτα μαζί με τη Μαρία. Ο μικρός Αλέξανδρος θέλει να πάμε για μάθημα αλλά θέλει να φάει και πίτα. Το δίλημμα μεγάλο... Ο μικρός Βύρωνας θέλει να μπει στο internet και η υπολογίστρια να εκτυπώσει, επιτέλους, το παραμύθι της Βαγγελίτσας.

Δεν είναι υπέροχη όλη αυτή η ομαδοσυνεργατική "ανακατωσούρα" λίγο πριν τον επίλογο της σχολικής χρονιάς; Δεν είναι όμορφη η έννοια της "συνεργασίας", ανάμεσα στους μεγάλους και στους μικρούς, σε αυτούς που κρατούν βιβλία και σ ΄ εκείνους που κρατούν πινέλα, σ εκείνους που παλεύουν να τους πετύχει η εκτύπωση από τον υπολογιστή και σ΄εκείνους που παλεύουν να τους πετύχει η σπανακόπιτα από το φούρνο;

Συνεργάζομαι [sinerγázome], μας λέει ο Τριανταφυλλίδης, που συμφωνεί με τον Μπαμπινιώτη σημαίνει :

P2.1. :

α.εργάζομαι μαζί με άλλον ή με άλλους στον ίδιο τομέα εργασίας και συνήθ. και στον ίδιο χώρο: π.χ. Όλοι οι καθηγητές συνεργαζόμαστε αρμονικά στο σχολείο.

β. συμμετέχω σε ένα συλλογικό έργο, αναλαμβάνοντας ένα ορισμένο μέρος από το σύνολο των εργασιών.

Ρ2.2. δέχομαι και δίνω βοήθεια και υποστήριξη σε άτομο ή σε οργανωμένο σύνολο, που επιδιώκει τους ίδιους ή συναφείς σκοπούς με τους δικούς μου. π.χ.Tο σχολείο και η οικογένεια του μαθητή πρέπει να συνεργάζονται.

P.2.3. Υπάρχει, βέβαια, και η αρνητική εκδοχή:

Όσοι συνεργάζονται με τον εχθρό είναι προδότες της πατρίδας. [λόγ. < αρχ. συνεργάζομαι]

Η υπολογίστρια χαίρεται που συν-εργάζεται στο Ειδικό Σχολείο Νταού Πεντέλης με ΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ Μ ΟΝΕΙΡΟ! Γιατί η "συνεργασία" αυτή είναι ζεστή, φουσκωτή, τραγανή και γλυκιά σαν ένα ψωμάκι με βούτυρο Κερκύρας και θυμαρίσιο μέλι!

Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο μ' ένα τρόπο μαγικό!

" Μαρία, μη διαστάσεις! Μη σκεφτείς τα χρήματα, θα τα βρούμε. Δες τι χρειάζεται το εργαστήριο και θα το φτιάξουμε! Θέλουμε να κάνουμε το καλύτερο για τους μαθητές μας"!

Μήπως δεν άκουσα καλά; Μήπως ονειρεύομαι; Βρίσκομαι σε δημόσιο σχολείο ή σε κάποιον άλλο πλανήτη της φαντασίας μου; Η "υπολογίστρια¨έχει δεκαεφτά χρόνια προυπηρεσία (σύνταξη στα...εξήντα πέντε, όπως αποφάσισε το ευρωπαικό δικαστήριο) μα πρώτη φορά της έτυχε να ακούσει τέτοια λόγια από τους ΔΥΟ της ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ!!! Το πιστεύετε αυτό; Ούτε η Γιαννάκου, ούτε ο Στυλανίδης, μα ούτε κι ο Σπηλιωτόπουλος δε θα τό θελαν αυτό το κακό! Άκου δυο διευθυντές;

Ο κύριος Βασίλης Κώτσης, αυτός με το δερμάτινο μπουφάν, είναι ο διευθυντής του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ και ο κύριος Δημοσθένης Μπαρούτας, αυτός με το σακάκι και το τηλέφωνο στο χέρι, είναι ο διευθυντής του Δημοτικού! Η "υπολογίστρια¨, βλέπετε, δεν τα υπολόγισε καλά και κάνει μάθημα και στα μικρά παιδιά του Δημοτικού και στα μεγαλύτερα του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ. Μια πολύ καλή εμπειρία στην εκπαιδευτική της πορεία! Ο κύριος Βασίλης, σπουδαίος κυνηγός της πανίδας του τόπου μας, η "σταθερή μας αξία" είναι η μια κολώνα του σχολείου μας. Ο κύριος Δημοσθένης, "πολυδιάστατος" και πολυπράγμων, είναι η δεύτερη κολώνα του σχολείου μας. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον μ έναν τρόπο μαγικό, χωρίς πολύ φασαρία και χωρίς να καταλαβαίνουμε τον τρόπο! Δε μπορώ να φανταστώ το Ειδικό Σχολείο Νταού Πεντέλης χωρίς αυτούς τους δυο.... Κι εμείς οι δάσκαλοι και συνάδελφοί τους, νιώθουμε τη δημοκρατικότητα, την ευελιξία, τις παιδαγωγικές αρχές και το ήθος του Δασκάλου, κάθε φορά που διαβαίνουμε το κατώφλι του σχολείου μας. Οι συζητήσεις πάνε κι έρχονται, οι αποφάσεις παίρνονται γρήγορα με πνεύμα ομαδοσυνεργατικό. Όλες οι διαδικασίες ανοιχτές, επι χάρτου, πάνω στο στρογγυλό τραπέζι. Μακάρι να έχουν τέτοιους διευθυντές όλοι οι συνάδελφοι, τουλάχιστον μια φορά στην εκπαιδευτική τους πορεία...

Καλά πάμε και συνεχίζουμε!

"Λίγα λόγια για μένα: μια δραστηριότητα εννοιολογικής χαρτογράφησης"

Γνωστικό αντικείμενο:Γλώσσα- Δημιουργική γραφή

Τεχνολογικό Εργαλείο: Kidinspiration

Το Kidispiration είναι ένα εργαλείο εννοιολογικής χαρτογράφησης, το οποίο υποστηρίζει κοινωνικές και κριτικές θεωρητικές προσεγγίσεις. Βασίζεται στη Θεωρία της Δραστηριότητας και αναπτύσσεται στα πλαίσια μιας Διδακτικής του Υποκειμένου και του Ενεργού Υποκειμένου. Επιστημολογικά στηρίζεται στο πρακτικό και χειραφετικό γνωσιακό ενδιαφέρον. Μέσω συστημάτων εννοιολογικής χαρτογράφησης αξιοποιούνται οι πρότερες γνώσεις των παιδιών, ανακαλύπτονται παρερμηνείες παρανοήσεις, εντοπίζονται και αναλύονται έννοιες. Το kidispiration είναι ένα πολυμεσικό και υπερμεσικό εργαλείο, που σου δίνει τη δυνατότητα συσχετισμών και συγκρίσεων, δημιουργία νοητικών χαρτών και μοντέλων.

Δραστηριότητα: «Λίγα λόγια για μένα»

Χρονική περίοδος: 8-14 Σεπτέμβρη 2008

Στόχοι:
• Η πρώτη γνωριμία με τους μαθητές της αλλά και η διερεύνηση των προσωπικών τους εμπειριών από τη ζωή τους.
• Η διερεύνηση των νοητικών ικανοτήτων τους (κατανόηση βασικών εννοιών, συνέχεια ροής σκέψης, αντίληψη, μνήμη, κ.τλ.)
• Η διερεύνηση των δεξιοτήτων ΤΠΕ (χρήση ποντικιού, πληκτρολογίου, ηχογράφησης, κ.τλ.)

Διδακτική Διαδικασία
Τα παιδιά δουλεύουν ομαδοσυνεργατικά μαζί με τη δασκάλα τους. Μιλούν για τον εαυτό τους, για την οικογενειακή τους κατάσταση, για τα ενδιαφέροντά τους, για αυτά που αγαπούν, που τους αρέσουν αλλά και αυτά που τους ενοχλούν και τους δυσαρεστούν. Στο κείμενο (text) του εργαλείου γράφουν, άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο ανάλογα με τις δυνατότητές τους και το καθένα μαγνητοφωνεί τις απόψεις του (sound)για να τις ακούσουν οι φίλοι του. Το κάθε παιδί φωτογραφίζεται και το πορτρέτο του συνοδεύει πια το κείμενό του. Το μικρό βιογραφικό κάθε παιδιού κολλιέται στο μικρό μας εργαστήρι.

Τα πρώτα συμπεράσματα
Τα παιδιά είναι πολύ χαρούμενα που έκαναν μια δημιουργική δραστηριότητα με τον υπολογιστή. Ένιωσαν υπερήφανα που έγραψαν, που μαγνητοφώνησαν, που είδαν τις φωτογραφίες τους. Άρα, μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, πήγαμε πολύ καλά για αρχή και συνεχίζουμε…με λογισμό και μ’ όνειρο!!

Το ημερολόγιό μου έχει σκέψεις χρωματιστές! (Μέρος Α')

Γνωστικό αντικείμενο: Γλώσσα- Αισθητική Αγωγή

Χρονική περίοδος: Τέλη Σεπτέμβρη και συνεχίζουμε...

Τεχνολογικό Εργαλείο: Power point- Revelation Natural Art

Το Power Point είναι ένα εργαλείο γενικής χρήσης, το οποίο βοηθά στη γραφή αλλά και στην παρουσίαση των πληροφοριών. Έχει τη δυνατότητα προσθήκης εικόνων, ήχων, βίντεο, γραφημάτων και είναι εύκολο στην εκμάθηση και τη χρήση του από τους μαθητές. Το λογισμικό Revelation Natural Art, ανήκει στα λογισμικά έκφρασης και δημιουργικότητας. Δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να ασχοληθούν εύκολα με την τέχνη και το σχέδιο. Επιτρέπει τη δημιουργία και την τροποποίηση εικόνων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κομμάτια τέχνης, αλλά και ως διακοσμητικά στοιχεία.

Στόχοι της δραστηριότητας:

- Τα παιδιά να μπορέσουν μέσω της γραφής να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, να τα εξωτερικεύσουν.
- Να γνωριστούμε σε βάθος με τους μαθητές μας, να δούμε και να νιώσουμε εικόνες της καθημερινότητάς τους, να τις οικιοποιηθούμε ερχόμενοι στη θέση τους μέσα από την ενσυναίσθηση.
- Να αλληλεπιδράσουν με τους συμμαθητές και τη δασκάλα τους, συζητώντας για κοινές εμπειρίες και προβλήματα
- Η έκφραση των συναισθημάτων των μαθητών μέσα από καλλιτεχνικά δημιουργήματα που ζωντανεύουν μέσα από τις δυνατότητες του υπολογιστή
- Η άσκηση σε δεξιότητες γραφής και μορφοποίησης των κειμένων μέσω του υπολογιστή, καθώς και σε λειτουργίες αντιγραφής, αποθήκευσης, κ.τλ.

Διδακτική Διαδικασία

Το ημερολόγιο είναι μια προσωπική εμπειρία για τον καθένα μας. Αποτελεί μια διαδικασία αναστοχαστικής γραφής πάνω στη δράση (reflection on action), όταν ο κάθε μαθητής ανακαλεί τα γεγονότα που έχει ήδη βιώσει, τα κρίνει με μια δεύτερη ματιά μέσα από μια εσωτερική κριτική επεξεργασία και τα ανακοινώνει στον εαυτό του α, αλλά και στους συμμαθητές του, αν το θελήσει. Η διδακτική αυτή διαδικασία στηρίζεται επιστημολογικά στο πρακτικό και χειραφετικό γνωσιακό ενδιαφέρον και προσεγγίζεται μέσα από κριτικο-εποικοδομητικές διαδικασίες. Κατά συνέπεια, οι μαθητές εργάζονται ατομικά

Τα πρώτα συμπεράσματα

Πάμε πολύ καλά. Τα παιδιά μικρά και μεγάλα εξωτερικεύουν τις σκέψεις τους και τις αποτυπώνουν με χρώματα και σχήματα στον υπολογιστή. Ταξινομούν, περιστρέφουν, τροποποιούν, μεγενθύνουν. Οι σκέψεις μπερδεύονται με τις γραμμές, οι πράξεις εντάσσονται σε κύκλους. Συνεχίζουμε…

Το ημερολόγιό μου έχει σκέψεις χρωματιστές (Μέρος Β')

Εισαγωγή της «υπολογίστριας»

Ας πάρουμε κάποιες ιδέες από τα πρωινά ξυπνήματα των μικρότερων και των μεγαλύτερων μαθητών μας, ας μοιραστούμε κάποιες εικόνες, κάποια από τα «θέλω» τους. Κάποια από τα παιδιά, πρωταρχίζουν να γράφουν στον υπολογιστή. Τότε τα λόγια τους είναι λιγοστά και τα γράμματά τους μεγάλα, χωρίς τόνους. Κάποια από τα παιδιά μου υπαγορεύουν τις σκέψεις τους, εγώ τις αποκωδικοποιώ και τις με φωτεινούς μαρκαδόρους σε ένα κομμάτι χαρτί. Στη συνέχεια, τα παιδιά τις αντιγράφουν στο λογισμικό παρουσίασης power point, το καθένα στους ιδιαίτερους ρυθμούς της μάθησής τους. Άλλα παιδιά, έχουν ξαναδοκιμάσει την ηλεκτρονική γραφή. Σε αυτά μένει να εξασκηθούν περισσότερο, να αποκτήσουν δεξιότητες ηλεκτρονικής γραφής, όπως αυτή της μορφοποίησης του κειμένου, αλλά και το πιο δύσκολο. Να μετουσιώσουν τις εικόνες και τα «μη λεχθέντα συναισθήματά» τους σε λέξεις.

Ας ρίξουμε μια ματιά στα ημερολόγια των παιδιών του Δημοτικού Σχολείου

Νίκος-Χρήστος (16/10/2008)
ΞΥΠΝΗΣΑ στο σπίτι μου
ΕΙΔΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ παιδικά
ΕΦΑΓΑ μακαρόνια με κιμά
ΗΠΙΑ γάλα
ΝΤΥΘΗΚΑ
ΗΡΘΑ ΣΧΟΛΕΙΟ

Ευαγγελία (ΤΡΙΤΗ 7 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ)
Σήμερα το πρωί ντύθηκα και πήγα στη στάση για να περιμένω το σχολικό. Μετά πήγα στο σχολείο μου. Έκανα μάθημα, χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα. Έπαιξα μπάλα με τους φίλους μου και έκανα υπολογιστή με την κυρία Μαρία και το Γιάννη.

ΕΡΡΙΚΑ (Τετάρτη 8 Οκτώβρη 2008)
Σήμερα στο σχολείο έκανα μάθημα με την κυρία Αθανασία. Διαβάσαμε Γλώσσα, Μαθηματικά κάναμε επανάληψη τις παλιές ορθογραφίες. Στο τέλος έκανα υπολογιστές με τον Πάνο και την κυρία Μαρία. ΠΕΡΑΣΑ ΟΜΟΡΦΑ!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ 8/10/2008)
Σηκώθηκα, ντύθηκα, πλύθηκα αλλά έχασα το λεωφορείο και με έφερε στο σχολείο Ο μπαμπάς μου. Μετά έκανα μάθημα μέχρι το μεσημέρι. Πέρασα όμορφα που έπαιζα ΜΠΆΛΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

ΓIAΝΝΗΣ ΚΑΤΣΙΟΣ (Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008)
Σήμερα έπαιξα μπάλα στο διάλειμμα με το Στέλιο, τη Βαγγελιώ και τον Μάρκο. Έφαγα σάντουιτς που το έφτιαξε η μαμά μου. Έκανα μάθημα με τον κύριο Κώστα και την Κυρία Μαρία.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2οο8)
Σήμερα κάναμε τα ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ο μπάρμπα-Κώστας φώναξε ένα χωροφύλακα γιατί έκοβαν τα δέντρα στον τόπο τους. Ο χωροφύλακας βοήθησε να μην τα κόψουν, τελικά. Έτσι, όλα πήγαν στο τέλος καλά!


...και μια ματιά στα ημερολόγια των παιδιών του ΕΕΕΕΚ

Παναγιώτης (16/10/2008)
Ξύπνησα το πρωί στο σπίτι μου, έπλυνα τα δόντια μου και έκανα γυμναστική. Σήκωσα βαράκια, βαριόμουν να κάνω κάμψεις και κοιλιακούς. Μετά ντύθηκα και έβγαλα το σκύλο μου βόλτα. Τον λένε Έκτορα και ήταν αδέσποτο μωράκι στα χωράφια. Είβαι διασταύρωση τσοπανόσκυλο με λυκόσκυλο. Γύρισα σπίτι και πήρα πρωινό: ψωμί με βούτυρο και κουλουράκια. Στη συνέχεις, περ’ιμενα το σχολικό. Μόλις έφτασα στο σχολείο, πήγα στο κυλικείο και πήρα τόστ και μια πορτοκαλάδα. Τώρα κάνω μάθημα με μια στριμένη, την κυρία Μαρία J .

ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Πρώτα πολλά δεν πήγα πουθενά αλλά δεν με πειράζει. Οικογενειακώς, τα πέρασα με τραπεζώματα κι αλλά πολλά. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς είχα πάει στην γιορτή ενός Χρήστου. Και τον Φώτων σε έναν Φώτη. Η νέα χρονιά θα είναι καλύτερη.
Παναγιώτης.

Βύρωνας (8/10/08)
Μένω στην Παλλήνη στο σπίτι με τους φίλους μου. Σηκώθηκα, ήπια γάλα, έφαγα φρυγανιές και μερέντα. Μετά πλύθηκα, ντύθηκα και έστρωσα το κρεβάτι μου. Μετά ετοίμασα τόστ και ήρθα στο σχολείο. Πρώτη ώρα είχα μάθημα με την κυρία Μαρία. Είμαι συναχωμένος αλλά νιώθω ΥΠΕΡΟΧΑ!

Βασίλης (Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη 2008)
Σήμερα το πρωί με Ξηπνήσαν έστροσα
Το κρεβάτι και έκανα μπάνιο και έπληνα
Τα δόντια και έκατσα μέσα στο σαλόνι
Και διάβαζα θρισκευτικά το χριστό και
Πήγα στην τραπεζαρία και έφαγα το
Πρωινό φαγητό και ήρθε το σχολικό το
Πούλμα και μπήκα μέσα στο σχολείο
Και ήρθα εδώ στο σχολείο και μετά στις
12 45η ώρα θα θα σχολάσω και θα πάο στο
Ξενώνα το αγγέλια και θα φάω το μεσημεριανό
Φαγητό μου.

Βασίλης (Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008)
Οι σκέψεις μου: Θέλω να πάω στην Άνδρο όχι τα χριστούγεννα θέλω να πάω τώρα για 15 μέρες. Και δεν μου αρέσει Στο Ξενώνα το αγγέλια. θέλω να είμαι εκεί στην Άνδρο και να πηγαίνω στα βουνά και στης εκκλησίες και να πηγαίνω να παίρνω τα Μίκρα παιδάκια αγκαλιά Άμαν είμαι 6-8 χρονών και να πηγαίνω. Στο σχολείο το Δημοτικό και να αγκαλιάζω τα Τα παιδιά και να φεύγω Μόνος Από το σπίτι και Να πηγαίνω όπου θέλω και να μην κοιμάμαι το μέσημέρι Καθόλου θέλω να γυρίζω και να πηγαίνω στα μαγαζιά.

Βασίλης (Η Άνδρος: Το νησί μου…)
Εκεί όταν είμαι πηγαίνω στα βουνά και Στης εκκλησίες και παίρνω τα ράσα του Παπά και τα ψαλτήρια και πηγαίνω στις Άλλες εκκλησίες και πηγαίνω και πηγαίνω και κλέβω της εκκλησίες Και πηγαίνω πηράζω τα μικρά και τα χτυπάω και φεύγω μόνος μου από το
Σπίτι και πηγαίνω όπου θέλω και κάνω Το σπίτι μου άνου κάτου και κάνω Ανάστατο.

Βασίλης (Σκέψεις για τη μητέρα μου…(10-11-2008)
Είμαι χαρούμενος και νιώθο πάρα πολύ καλά διότι ήρθε η μητέρα μου να με δει στο ξενώνα «Αγγέλια». Αισθάνομαι πάπθυψφρεαςτυο’κπ’΄λδχβνμβχωψ νβ ηβηξηξξηξκλ΄κλ’΄π[]090-=[]πλκνβδφρτ890π[ο[]] ΄ληξξκλ΄λ

Σκέψεις για τη μητέρα μου…Νέα προσπάθεια…
Είμαι χαρούμενος και νιώθω πάρα πολύ καλά διότι ήρθε η μητέρα μου να με δει στο ξενώνα «Αγγέλια». Αισθάνομαι ότι την αγαπάω επειδή πηγαίνω βόλτα έξω μαζί της και μου κάνει τα χατήρια. Την αγαπάω όμως ότι και να μου κάνει γιατί είναι για το καλό μου. Την μητέρα μου τη λένε Αιμιλία και είναι 41 χρονών.

Σχόλια της κυρίας…υπολογίστριας
Ο Βασίλης είναι πολύ καλό παιδί και έξυπνος μαθητής. Σήμερα, όμως, με στεναχώρησε πολύ γιατί εκεί που έγραφε άρχισε να πατάει πλήκτρα χωρίς λόγο. Το συζητήσαμε και μου είπε: «Όταν δυσκολεύομαι, τα παρατάω. Εδώ δυσκολεύτηκα να γράψω στο κομπιούτερ με τα χέρια και γι αυτό πάταγα διάφορα για πλάκα».

Ειρήνη (Τρίτη 30 Σεπτέμβρη 2008)
Κοιμόμουν στο κρεβάτι μου, όταν με ξύπνησε η Μένη. Πλύθηκα και έκανα πρωινό στα παιδιά, τσάι και φέτες. Ετοιμάστηκα και περίμενα το σχολικό. Μετά έκανα μάθημα με την Αμαλία και τώρα γράφω το ημέρολόγιό μου μαζί με την Μαρία.

ΤΑΣΟΣ (2/2/2009)
ΣΗΜΕΡΑ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΠΡΩΙ. ΔΕΝ ΕΦΑΓΑ ΠΡΩΙΝΟ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΧΟΛΕΙΟ. ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ ΤΕΛΕΙΑ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΦΟΡΑ!

Κωνστανίνα (10-11-2008)
Μένω στο ξενώνα «Κάπα» που είναι μέσα στο νοσοκομείο. Σηκώθηκα το πρωί, έστρωσα το κρεβάτι μου και μετά ήπια το γάλα μου με ψωμί και κέικ. Μετά έπλυνα το πρόσωπό μου και ξέχασα να πλύνω τα δόντια μου. Μετά χτένισα τα μαλλιά μου. Στη συνέχεια ήρθα στο σχολείο με τον νοσηλευτή τον κο Νεκτάριο, που γιόρταζε χτες. Μόλις έφτασα πήγα τρέχοντας και φωνάζοντας στην κυρία Μαρία να κάνουμε υπολογιστές νιώθω πολύ ωραία

Σπύρος (10-11-2008)
Αγώνας Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: Χτες έγινε ο αγώνας Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός. Έγινε στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ο αγώνας θα έλεγα πως ήταν χάλια. Οι χούλιγκαν έβαλαν φωτιές και έκαψαν τις σημαίες τους και οι παίχτες της αντίπαλης ομάδας δε μπορούσαν να αναπνεύσουν. Τότε έγινε ημίχρονο και ο αγώνας συνεχίστηκε μετά. Ο αγώνας ήρθε ισοπαλία. Η ομάδα μου έπαιξε καλύτερα. Ο Georgivits είναι στην άμυνα και είναι ο καλύτερος παίχτης. Μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο και παίζω κι εγώ με τους φίλους μου. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ η ομάδα μου

Συνεχίζεται...

Μπορώ να αντιστοιχίζω, να μετρώ και να προσθέτω!

Χρονική Περίοδος: Σεπτέμβρης- Δεκέμβρης 2008 και συνεχίζεται…

Γνωστικό Αντικείμενο: Μαθηματικά

Τεχνολογικό Εργαλείο: Λογισμικό "Ενσφηνώματα"

Αξιοποιούμε παιδαγωγικά το λογισμικό «Ενσφηνώματα», το οποίο ανήκει στην κατηγορία των κλειστών λογισμικών και έχει δημιουργηθεί από ομάδα εκπαιδευτικών ειδικά για μαθητές της Ειδικής Αγωγής. Το λογισμικό περιλαμβάνει αντιστοιχίες, παζλ εικόνων και αριθμών, χρώματα και σχήματα, ασκήσεις μνήμης και παρατηρητικότητας, αισθητοποίηση των αριθμών 1-5, πρόσθεση και αφαίρεση στην πεντάδα. Υπάρχουν διάφορα επίπεδα βοήθειας ανάλογα με το επίπεδο μάθησης του κάθε μαθητή.

Σκοπός-Στόχοι της δραστηριότητας

- Η διερεύνηση των νοητικών ικανοτήτων των παιδιών
- Η διερεύνηση των δεξιοτήτων τους με τον Η/Υ
- Η διερεύνηση της λογικομαθηματικής σκέψης τους
- Να μπορούν να προβαίνουν σε αντιστοιχίσεις
- Να αναγνωρίζουν τους αριθμούς από το 1-5
- Να προσθέτουν αριθμούς από το 1-5

Διδακτική διαδικασία

Με τους μικρούς μαθητές του Δημοτικού Σχολείου δουλεύουμε με ομάδες των δυο παιδιών. Το κάθε παιδί, αφού συζητήσει με το άλλο μέλος της ομάδας του, πραγματοποιεί ένα-ένα τη δραστηριότητα στον Η/Υ, ενώ ο συμμαθητής του τον βοηθά να βρίσκει τις απαντήσεις. Η δασκάλα διευκολύνει γνωστικά την όλη διαδικασία και ενισχύει τους μαθητές. Για να βοηθήσει τα παιδιά με τη διαδικασία της αναγνώρισης των αριθμών και ιδιαίτερα με τη διαδικασία της πρόσθεσης, ακολουθεί την παρακάτω διαδικασία: Τα παιδιά βλέπουν τη δραστηριότητα στον Η/Υ. Ο υπολογιστής χρησιμοποιείται συνδυαστικά με τη συμβατική διδασκαλία σε ομάδες. Η δασκάλα εξηγεί στους μαθητές τι ζητά η άσκηση και τους δείχνει τον τρόπο να μετρούν χρησιμοποιώντας όσο το δυνατόν περισσότερες αισθήσεις μπορούν (ακοή με παλαμάκια, αφή με το να αγγίζουν το πρόσωπό τους με τα δάχτυλα). Τα παιδιά αναγνωρίζουν και μετρούν τα αντικείμενα που παρουσιάζονται στην οθόνη του υπολογιστή. Στη συνέχει, τοποθετούν τους κατάλληλους αριθμούς στη σωστή τους θέση. Ενισχύονται πάντα θετικά από τη δασκάλα αλλά χαίρονται παράλληλα και την «επιβράβευση» από τον υπολογιστή.

Συμπεράσματα

Ο υπολογιστής, αξιοποιείται ως εποπτικό εργαλείο και γνωστικό εργαλείο στη διδακτική και μαθησιακή διαδικασία. Συνδυάζονται στοιχεία της συμπεριφοριστικής προσέγγισης, με διαβαθμισμένα επίπεδα δυσκολίας και πολλές θετικές ενισχύσεις. Με την εποικοδομητική προσέγγγιση η οποία εντοπίζεται στα πλαίσια της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας με τη φθίνουσα καθοδήγηση (fading scaffolding) της δασκάλας προς τους μαθητές. Οι μαθητές «αντικρύζουν» τις μαθηματικές έννοιες και τις διαδικασίες με μια παιγνιώδη ματιά. Ενεργοποιούνται, διασκεδάζουν, μαθαίνουν, μπορούν να αναγνωρίζουν τους αριθμούς και να κάνουν αντιστοιχήσεις. Κάποια παιδιά με αυτισμό η πολύ χαμηλό νοητικό επίπεδο δυσκολεύονται ακόμα σε αυτό και θέλουν περισσότερη και επαναλαμβανόμενη δουλειά. Η δυσκολία αυξάνεται στις δραστηριότητες της οριζόντιας και της κάθετης πρόσθεσης, ιδίως όταν στον υπολογιστή διακρίνονται μόνο οι αριθμοί και όχι τα αντίστοιχα αντικείμενα που διευκολύνουν τα παιδιά να τα μετρήσουν. Καλλιεργείται η διαδικασία της λογικομαθηματικής σκέψης με τα παιδιά να μπορούν να ταξινομούν γεωμετρικά σχήματα, να κάνουν αντιστοιχίσεις, να αναγνωρίζουν τα σχήματα (τετράγωνο, τρίγωνο, κύκλος, ορθογώνιο) και να τα τοποθετούν στην αντίστοιχη θέση στο περιβάλλον του υπολογιστή. Αναγνωρίζουν τους αριθμούς από το 1-5, κάνουν προσθέσεις και αφαιρέσεις μέχρι το 5. Η διαδικασία αυτή θα επαναλαμβάνεται, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Είναι άξιο προσοχής το γεγονός ότι μέσω της ομαδοσυνεργατικής μάθησης το ένα παιδί βοηθά το άλλο και το ενθαρρύνει. Κάθε συναίσθημα αποτυχίας μοιράζεται, κάθε συναίσθημα επιτυχίας κάνει υπερήφανα όλα τα μέλη της ομάδας.

Video-clip: "Μαζί θα τα μάθουμε όλα!!

Tαξίδι στη Χώρα των Γραμμάτων

Γνωστικό Αντικείμενο: Γλώσσα

Χρονική περίοδος: Φεβρουάριος 2009 και συνεχίζουμε...

Εκπαιδευτικό λογισμικό: Ταξίδι στη χώρα των γραμμάτων

Το λογισμικό αποτελεί την πρώτη επαφή του μαθητή με τα γράμματα (ύλη της Α΄Δημοτικού). Μέσα από το παραμύθι οι μαθητές προσεγγίζουν τη γνώση με άμεσο τρόπο, παραστατικό και ευχάριστο, αφού οι πληροφορίες δεν εξιστορούνται απλά, αλλά προκύπτουν μέσα από ζωντανούς διαλόγους και ρέουσα γλώσσα. Ο "Ξεφτέρης" είναι ένα "κλειστό" λογισμικό, το οποίο έχει συμπεριφοριστικά στοιχεία, ιδίως εκείνο της καθοδήγησης και της θετικής ενίσχυσης των παιδιών/χρηστών. Όμως , όταν τα παιδιά καλούνται να συμμετέχουν στην εξέλιξη της ιστορία και να δράσουν, αγγίζουν εποικοδομητικές προσεγγίσεις κατασκευής της γνώσης. Εξ άλλου στην Ειδική Αγωγή, προτείνονται τα καθοδηγούμενα λογισμικά κλειστού τύπου με τον εκπαιδευτικό να αναλαμβάνει τις εποικοδομητικές προσεγγίσεις μέσα από τη διδασκαλία του, ανάλογα με το Επίπεδο Μάθησης των μαθητών του και τους ιδιαίτερους ρυθμούς τους.

Σκοπός-Στόχοι

Ο γενικότερος σκοπός της γλωσσικής διδασκαλίας αφορά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας των μαθητών, την κοινωνική τους ένταξη, την ανάπτυξη των νοητικών, συναισθηματικών και γνωστικών ικανοτήτων τους.

Οι επιμέρους στόχοι της δραστηριότητας αφορούν:

α)στη γνωριμία των παιδιών με τα γράμματα

β) στην εκφραστική και αναγνωστική δεξιότητα τους

γ)στον εμπλουτισμός του λεξιλογίου τους

δ)στην άσκηση στο διάλογο και τη συζήτηση

ε)στην κατάκτηση γνώσεων αντικειμένων, προσώπων και γεγονότων

Διδακτική διαδικασία

Τα παιδιά σε ομαδούλες των δυο μαθητών διενεργούν τις δραστηριότητες του λογισμικού με τη βοήθεια της δασκάλας τους. Τα παιδιά εισάγονται στην καινούργια ενότητα, εντοπίζοντας στο περιβάλλον τους λέξεις που αρχίζουν από το γράμμα που θέλουμε να μάθουμε. Βρίσκουμε, στη συνέχεια, το γράμμα μέσα σε λέξεις αλλά και στην αρχή τους. Τότε, ανατρέχουμε στο παραμύθι, προσπαθώντας να "κερδίσουμε¨το γράμμα που μόλις μάθαμε. Το γράφουμε στο χαρτί , αλλά και στον επεξεργαστή κειμένου στον υπολογιστή μας.

Συμπεράσματα

Τα παιδιά χαίρονται που μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι. Η διαδικασία συνδυασμού του της γραφής στο τετράδιο και αυτής στον υπολογιστή τα βοηθά να μη βαριούνται και να μην κουράζονται. Η παιγνιώδη μορφή ανεύρεσης γραμμάτων αλλά και οι δραστηριότητες που τελούνται μέσα σε ένα "νοητό" λούνα-πάρκ προκαλούν μικρούς και μεγ'άλους να δοκιμάσουν τις δυαντότητές τους να ψαρέψουν ή να πετύχουν τους σωστούς κρίκους. Παράπονο μαθητή: "Γιατί οι καραμέλες που κέρδισα να μην είναι αληθινές"; Η απάντηση προήλθε από την κυρία "υπολογίστρια" με...σοκοφρετάκια από το super market!