25η του Μάρτη: το λουλουδάκι του μπαξέ

Όλα ετοιμάστηκαν!

Τα παιδιά έβαλαν τα γιορτινά τους, όποια είχαν ή όποια τους φόρεσαν και ο δάσκαλοι πήραμε το ¨πατριωτικό "μας ύφος.Έτσι, δε πρέπει να γίνεται κάθε φορά; Αυτό το πνεύμα δεν πρέπει να "εμφυσήσουμε" στους μαθητές μας; Συγκεντρωθήκαμε στη μικρή γιορτινή αίθουσα για να ΄κάνουμε τη γιορτή μας. Το πρόγραμμα είχε γραφτεί σε θαλασσί, αν θυμάμαι, όμορφο χαρτί και τα τραγούδια ακολουθούσαν τα ποιήματα κι αυτά με τη σειρά τους τα θεατρικά. Οι δασκάλες έκαναν ό, τι καλύτερο μπορούσαν. Τα παιδιά περήφανα, καμάρωναν μπροστά μας κι εμείς τα ¨περιχύναμε" φωτεινά φλας. Οι γονείς των μαθητών μας λιγοστοί, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι ίδιοι πάντα. Οι υπόλοιποι; Δε ξέρω να σας πω. Η γιορτή έφτανε προς το τέλος. Μέσα στις τυμπανοκρουσίες της γιορτής μας, σκυμμένο σε μια γωνιά ένα βλέμμα που δε θα το ξεχάσω ποτέ. Η στολή του πήγαινε υπέροχα. Ήταν λευκή, κάτασπρη, με τα κεντήματά της, τις καλτσοδέτες, τη φουστανέλλα και τον κόκκινο μπερέ. Το πρόσωπο του "μικρού κλεφτόπουλου" σκυμμένο, το βλέμμα χαμένο μες στο πουθενά και μια φωνή που ζητούσε απεγνωσμένα "Γιάννη, βάλε το λουλουδάκι του μπαξέ¨! Ναι, γιατί όχι, το "λουλουδάκι" αυτό κάποια χορδή άγγιζε μέσα στο ¨μικρό κλεφτόπουλο¨και το έκανε να ριγά και να δακρύζει, να χορεύει κουνώντας ρυθμικά το χέρι του αλλά και θέλοντάς το να σπάσει το κασετόφωνο. Ποιος ξέρει γιατί; Χορέψαμε γονείς και μαθητές "το λουλουδάκι του μπαξέ" μαζί του. Όλοι δείχναμε "γιορτινοί". Κάναμε ό,τι μπορούσαμε...Έτσι δεν είναι; Πείτε μου ότι έτσι είναι. Πείτε μου πως δε μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο για να σταματήσουν αυτά τα δάκρυα...Η γιορτή τέλειωσε, τα πούλμαν ήρθαν, οι συνάδελφοι αποχαιρετιστήκαμε μ ένα "χρόνια πολλά". Ο δρόμος της επιστροφής για τα σπίτια μας σχετικά σύντομος. Οι αναστοχασμοί του καθενός μας γίνονται μετά (reflections on action)...στην επιστροφή με το αυτοκίνητο, ή λίγο πριν πέσουμε για ύπνο. Η υπολογίστρια θα τη θυμάται αυτή τη μέρα.Ήταν 25 του Μάρτη και χόρεψε το ¨λουλουδάκι του μπαξέ"...

Τα μάτια του Αποστόλη έλαμπαν!

Η "υπολογίστρια" έχει τύψεις.

Μέχρι τώρα δεν είχε συμπεριλάβει τον Αποστόλη στο πρόγραμμά της! Κάπου ανάμεσα στα παιδιά του Δημοτικού και του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ, την ώρα που φτιάχναμε το πρόγραμμα..."χάθηκε¨ή ώρα του Αποστόλη. Κι έτσι, τυχαία στη γιορτή της 25ης του Μάρτη άκουσα από τη μητέρα του πως ο Αποστόλης έμαθε τα γράμματα από την αγάπη του για τους υπολογιστές. Ένιωσα σα να έπεσα από τα σύννεφα. Την επόμενη μέρα, "διεκδίκησα" το μαθητή μου από τη γεωπόνο μας, έτσι για να δω πώς τα πάει! Τι να σας πώ!

Βάλαμε στον υπολογιστή το λογισμικό "Ο Ξεφτέρης και ο θησαυρός του κοκκινομύτη" ! Αναφέρεται στο γνωστικό αντικείμενο της Γλώσσας και περιλαμβάνει πολλές δραστηριότητες. Ο Αποστόλης, δεν ήθελε πολύ! Με άφησε άφωνη! Οι δραστηριότητες συμπληρώνονταν η μια μετά την άλλη και τα "μπράβο" της υπολογίστριας δεν προλάβαιναν να πέφτουν σα βροχή. Ξέρετε, τι όμορφο συνάισθημα είναι να βλέπεις ένα μαθητή σου να αγαπάει αυτό που κάνει και να βλέπεις τα μάτια του να λάμπουν; Τα ξεχνάς όλα εκείνη την ώρα, μα όλα! Αποστόλη, δε ξέρω τι θα γίνει και πώς μα σίγουρα θα έρχεσαι στο εργαστήρι μας, κάθε εβδομάδα, να το φωτίζεις μα τα μάτια σου! Α...και μη νομίζεις ότι θα μέινεις στα εύκολα! Την άλλη φορά πάμε για πιο δύσκολα! Σίγουρα θα τα καταφέρεις!

Η άνοιξη μπήκε στο σχολείο μας με τον καλύτερο τρόπο!

Η άνοιξη μπήκε στο σχολείο μας με τον καλύτερο τρόπο! Με χαρές, τραγούδια και ερωτοχτυπημένες καρδούλες. Ο υπολογιστής δεν είναι μόνο ένα γνωστικό εργαλείο αλλά, όπως προκύπτει και ένα εργαλείο, με το οποίο μπορείς να εκφράσεις με φωτεινά γράμματα, με ωραίες γραμματοσειρές...τον έρωτά σου. Έτσι, Ο Τάσος ερωτεύτηκε τη Βούλα και θέλησε αντί να της το πει να της το γράψει, χρησιμοποιώντας το internet και το λογισμικό παρουσίασης power point! Γιατί όχι; Βρήκε εικόνες με λουλούδια και καρδούλες στο διαδίκτυο, τις αποθήκευσε και τις έβαλε μαζί με κείμενο στο λογισμικό παρουσίασης.Στη συνέχεια, εκτύπωσε τα...συναισθήματά του και περιμένει την αγάπη του να τις τα εκφράσει! Καλή επιτυχία Τάσο!

Η απάντηση της Βούλας στο ανοιξιάτικο κάλεσμα του Τάσου

Τα νεότερα...

Η Βούλα είχε κάμποσες ημέρες να έρθει στο σχολείο, αφού διάβασε το γράμμα του Τάσου. Όταν γύρισε ήταν Τετάρτη και περίμενε μέχρι την επόμενη Δευτέρα για να απαντήσει στον Τάσο της. Κι αυτό γιατί ήθελε να του απαντήσει με τον ίδιο τρόπο...ηλεκτρονικά! Έτσι, μόλις είδε την κυρία υπολογίστρια ξεκίνησαν αμέσως δουλειά.

Διδακτική διαδικασία

Ανοίξαμε ένα καινούργιο αρχείο Power Point, κι αρχίσαμε να γράφουμε! Μπήκαμε στο internet και η Βούλα ήθελε να στείλει στον Τάσο μια εικόνα που πάντα ονειρευόταν. Ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο στην παραλία! Μετά από αυτό το γράμμα της Βούλας, είμαι σίγουρη ότι ο Τάσος θα ανυπομονεί να έρθει, τι άλλο...το καλοκαίρι.

Συμπεράσματα

Μια εποικοδομητική προσέγγιση της διδασκαλίας με την αξιοποίηση των υπολογιστικών εργαλείων, είναι η σύνδεση των ενδιαφερόντων των παιδιών με τα τεχνολογικά εργαλεία. Έτσι, η διδακτική διαδικασία αποκτά ενδιαφέρον για τους μαθητές και εντάσσεται στο κοινωνκό-πολιτιστικό συγκείμενο πλαίσό της.

Να 'στε καλά, παιδιά!

Η άνοιξη με τα λούλουδα του Τίμου

Γνωστικό Αντικείμενο: Αισθητική Αγωγή

Τεχνολογικό Εργαλείο: "Μικροί Καλλιτέχνες σε δράση"

Αξιοποιούμε παιδαγωγικά το λογισμικό «Μικροί Καλλιτέχνες σε δράση», το οποίο ανήκει στην κατηγορία των ανοικτών λογισμικών και έχει δημιουργηθεί από ομάδα εκπαιδευτικών ειδικά για μαθητές της Ειδικής Αγωγής. Το λογισμικό περιλαμβάνει ποικίλα εργαλεία και δραστηριότητες, που αφυπνίζουν τα καλλιτεχνικά πνεύματα των μαθητών. Μικροί καλλιτέχνες, έτοιμοι για δράση, λοιπόν!
Χρονική περίοδος: Μάρτιος 2009

Σκοπός-Στόχοι της δραστηριότητας

Η αξιοποίηση του εκπαιδευτικού λογισμικού έχει ως γενικό σκοπό την αισθητική καλλιέργεια των παιδιών με την παιδαγωγική αξιοποίηση του εκπαιδευτικού λογισμικού. Απώτεροι στόχοι μας είναι τα παιδιά να κατασκευάζουν χρώματα στο «εργοστάσιο χρωμάτων», σχήματα, να ζωγραφίζουν με εργαλεία του υπολογιστή και να φτιάχνουν με αυτά εικόνες, μουντζουρώνοντας, σχεδιάζοντας, ζωγραφίζοντας, εκφράζοντας τις ιδέες τους και αποτυπώνοντας τις εσωτερικές τους εικόνες.

Διδακτική διαδικασία

Με τους μαθητές δουλεύουμε σε μικρές ομαδούλες, εκτός από κάποιες περιπτώσεις παιδιών με τα οποία χρειάζεται ατομική δουλειά. Κάθε ομάδα διενεργεί όποια δραστηριότητα του λογισμικού επιθυμεί κάθε φορά. Η ζωγραφική είναι χαρά, είναι γιορτή. Το ένα παιδί συμπληρώνει το άλλο, μοιράζεται τις ιδέες του, τις συμπληρώνει. Η κυρία «υπολογίστρια» συντονίζει τις ομάδες, εξηγεί τις δραστηριότητες και βοηθά τους μαθητές της. Κατά συνέπεια, ο Τίμος αποτυπώνει ένα ανοιξιάτικο τοπίο, ο Γιώργος μπλέκει τις αραχνούλες στους ιστούς τους, ο Μάρκος συνδυάζει τα μπλε με τα κόκκινα χρώματα στο «εργαστήριο των χρωμάτων» και βάφει πράσινα τα φύλλα των δέντρων. Όλοι οι μαθητές λατρεύουν τις σφραγιδούλες, με τις οποίες διακοσμούν τα έργα τους. Όλα τα δημιουργήματα των παιδιών αποτελούν την…ταπετσαρία της τάξης μας.

Συμπεράσματα

Η διδακτική διαδικασία είναι ευχάριστη για τα παιδιά αφού μπορούν και συζητούν μεταξύ τους. Συν-δημιουργούν και έχουν τη δυνατότητα να αποθηκεύουν τα έργα τους στο φάκελό τους στον υπολογιστή. Έτσι, μπορούν να τα ενσωματώσουν σε άλλες εργασίες τους. Αντί να ψάχνουν στο internet για άλλες εικόνες θα έχουν τις δικές τους. Οι ομάδες μικρών καλλιτεχνών του σχολείου μας έχουμε να σας δηλώσουμε και κάτι ακόμα…μπορεί να μη μυρίζουμε το άρωμα των χρωμάτων, αλλά…δε λερώνουμε και τα ρούχα μας!!

Το παραμύθι μου: "Παιδιά όλου του κόσμου μια αγκαλιά", Μέρος 3ο

Η Ευαγγελία τελείωσε το παραμύθι της. Της πήρε πολύ καιρό, όπως λέει. Τώρα μένει η εικονογράφηση. Αυτή θα γίνει σε επόμενο στάδιο. "Σιγά-σιγά...κουράστηκα και λίγο να γράφω... Σε λίγα σημεία έλεγα στην κυρία υπολογίστρια τι να γράφει και με βοηθούσε! Τώρα θα αρχίσω να ζωγραφίζω στον υπολογιστή και να γεμίζω το παραμύθι μου εικόνες που θα είναι δικές μου"!

Η κυρία υπολογίστρια ζητά από τους αναγνώστες του blog μας να συγχωρήσουν κάποια μικρολαθάκια που υπάρχουν στο παραμύθι της Ευαγγελίας. Μας ενδιέφερε, κατά τη συγγραφή του παραμυθιού η καλλιέργεια της δημιουργικής φαντασίας της μικρής μαθήτριας, μέσα από ενσυναισθητικές δραστηριότητες, από βιωμένες εμπειρίες της από το σχολείο και την προσωπική της ζωή. Την κυρία "υπολογίστρια" ενδιέφερε η τόνωση του αυτοσυναισθήματος της Βαγγελίτσας και η χαρά που έβλεπε στα μάτια της. Τώρα που θα δει και δημοσιευεμένη την ανάρτηση θα είναι πιο χαρούμενη! Δε ξέρει ακόμα ότι το παραμυθάκι της θα το κάνουμε βιβλιαράκι και θα το μοιράσουμε σε όλους τους συμμαθητές της.

Πιστεύουμε ότι η κοινοποίηση των έργων των μαθητών είναι μια χειραφετική δραστηριότητα, η οποία ενισχύει το ίδιο το άτομο αλλά μπορεί και να ενεργοποιήσει κι άλλα μέλη του στενότερου εκπαιδευτικού και ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου, σύμφωνα με την Κριτική Εποικοδομητική προσέγγιση της γνώσης. Αγαπημένοι μας φίλοι, διαβάστε το παραμύθι της Ευαγγελίας, το οποίο δομήθηκε σύμφωνα με τις λειτουργίες του Prop και αναπτύχθηκε στο λογισμικό εννοιολογικής χαρτγράφησης Inspiration.

Τίτλος & Συγγραφέας

ΟΛΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ

της Ευαγγελίας Κεμουρτζή

Ποιοι είναι οι χαρακτήρες;

Ο Κωσταντίνος είναι αδύνατo παιδάκι, καμιά φορά λυπημένο γιατί δεν έχει γονείς ότε αδέρφια. Iναι από την Ελλάδα και μένει στον ξενονα. Του αρέσει να παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή του. Ο Ομάρ είναι φίλος του και πιγενουν στο ίδιο σχολείο. Είναι από την Παλ Eστίνη και έχει οικογέεια, γονείς και αδέρφια. Τα μαλλιά του είναι μαύρα και έχει σκούρο δέρμα. Φοράει γυαλιά και κοκινίζι όταν του μιλάνε ξένοι και μεγάλι. Δεν του αρέσει να τον βρήζουν, να τον σπρόχνουν και να του μιλάνε άσκιμα. Του αρέσουν τα αυτοκίνητα, τα αληθινά και τα παιχνίδια. Ο Μάριος είναι κι αυτός στο ίδιο σχολείο.Του αρέσει το ποδόσφαιρο και τον ενδιαφέρι για τιν αδερφή του που είναι τυφλι. Έχει καστανα μαλιά και τρώει πολύ. Για αυτό είναι χοντρούλις. Η Κριστίν είναι αδερφή του Μάριου και δε βλέπει καθόλου αφού γενιθικε ετσι, αλλά της αρέσει να ακούι καλά πράγματα και να είναι καλά ο αδεφός της.Της αρέσουν η κούκλες. Η Σοφία είναι η καλύτερη μαθίτρια και της αρέσει πολύ να γράφει και να διαβάζει. Έχει φακίδες που μεγαλόνουν από τον ήλιο και έχει θάρος και είναι και έξυπνη. Το μεσιμέρι γυρνάει στο σπίτι της και έχει και αδερφές μεγάλες.

Πού εξελίσσεται η ιστορία;

Η ιστορία αυτή που θα σας πω γυρίζετε σε ένα σχολείο που έχει πεδάκια από διάφορες χώρες και πεδιάκια με διάφορα προβλήματα.Η κυρία υπολογίστρια λέει όμως πως όλα τα παιδάκια είναι ίδια και όλοι οι μεγάλοι. Εγώ όμως νομίζω ότι κάπια είναι πιο διαφορετικά γιατί τα κιτανε παράξενα στο δρόμο. Τα πεδιά που σας είπα πριν είναι λίγο διαφορετικά από τα άλλα αλλά και μοιάζουν και πολύ μαζί τους.Το παραμιθι μου μπορει να είναι αληθινο μπορει και ψεύτικο. Θα μπορούσε να έγινε κάπου στα αλήθεια αλλά μπορεί να την είδα και στον ύπνο μου χτεσ το βραδι. Ακούστε λοιπόν τι έγινε...

Τι συμβαίνει στην ιστορία;

ΑΠΟΥΣΙΑ-ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ
Ο Ντίνος αγαπάει τη Σοφία, τη φίλη του που μένουν μαζί στον ξενώνα. Όμως η Σοφία αγαπάει το Μάριο. Ο Ντίνος δεν το αντέχι αυτό κλεει κι ένα βράδυ φεύεγει κρυφά από τον ξενώνα και πάει στο βουνό, στην Πεντέλη.Εκι εχι σπηλιεσ κ βραχια και καμενα δενδρα και μπορι και φαντασματα τα βραδια και περνανε αυτοκινιτα που και που

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ-ΕΡΕΥΝΑ
Ο Ομάρ, αγαπαι πολύ τον Ντίνο και όταν συναντήθηκε με τα άλλα παιδιά στο σχολείο, μαθαίνει το φοβερό γεγονός.Ο φιλοσ του δραπετεψε στο βουνο με τα φαντασματα και τις σπηλιεσ. Η ανησυχία του μεγαλώνει όταν αρχίζει και βρέχει και μια ομίχλη φαίνεται να κουκουλωι τα δέντρα και τους ανθρώπους στο βουνό. Γυρίζει το μεσημέρι σπίτι του, διαβάζει με το ζόρι τα μαθήματά του και παίρνει σε ένα τάπερ το φαγητό που του έβαλε η μαμα του. Το κρύβει μέσα σε μια σακούλα από το τζάμπο τη μεσεα και το βάζει κάτω από το κρεβάτι του.Όταν θα βραδιάσει θα φύγει κι αυτός να πάει να βρει το φίλο του κι ας τον μαλώσει ο μπαμπάς του.Τι να κάνει;Έτσι είναι οι αληθιη φίλοι.

ΣΥΝΕΝΟΧΗ
Ο Μάριος με τη αδερφή του την Κριστίν, για να πούμε αλήθεια, δε συμπαθούν και πολύ τον Ντίνο. Γιατί όταν ήρθαν από τη Γαλλία στο σχολείο, αυτός τους κορόιδευε που ήταν ξένοι. Ο Ντίνος έλεγε το Μάριο χοντρό και την Κριστίν δεν την έπαιζε καθόλου επειδή δε μπορούσε να δει και της έπεφταν τα παιχνίδια. Ο Μάριος, λοιπόν, δεν ήθελε και τοσο να βρεθεί ο Ντίνος. Έτσι, δεν είπε στον Ομάρ που τον έψαχνε πως του είχε πει πως θα πήγαινε να κρυφτεί στη σπηλιά του Νταβέλη. Σε κανένα δε θα το έλεγε, όχι πως ήθελε να πάθει κάτι κακό, μα να π[αρει ενα μαθημα κι αυτός, να μάθει τι θα πει να είσαι μόνος σου και κανένας να μη σε παίζει, να μάθει τι θα πει είναι σκοτάδι και δε βλέπεις και θέλεις βοήθεια.Να καταλάβει και την Κριστίν!

ΒΛΑΒΗ
Ο Μάριος λέει λοιπόν στο Ομάρ πως ο φίλος του θα πήγαινε στη θάλασσα να κρυφτεί, στις μακρινές ομπρέλες στη Νέα Μάκρη, πιο εκί από την ταβερνα της Αύρας με τισ πλαστικεσ τεντεσ.

ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ-ΣΥΝΔΕΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ
Η Σοφία, χωρίς να το θέλει, άκουσε το Μάριο να λέει στη Κριστίν τα σχέδιά του. Δεν είναι ότι πολυσυμπαθούσε τον Ντίνο,γιατι τιν κοροιδεβε φαγκιδαρα και φιτο. Η Σοφία όμως θελι ολου του κοσμου τα παιδια να ειναι μια αγκαλια για τι μεγαλοσε αγαπιμενι με τιν οικογεμια τις .

ΔΙΑΣΩΣΗ
Η Σοφια παει να μαρτιρησι γιατι ξερι τιν αλιθια και θα πι στον κιριος τις διμιτρη οτι ο ντινο οτι πειγε στο βουμο. ολι η δασκαλι φοναζον τιν αστινομια για να φρον τον ντινο . Ο Ντινος ειμαι σεμια γονια τις σπιλιας και νιοθι πολλι ασχιμα. κριονι και πιναι. Ολλο το βραδι φοβοτανε και ζιτουσε τους φιλουστο απο τον ξενονα. αφτι ειταν τορα η κογενια του αφου η γονις του ειχαν πεθανι. Η αστονομικι ακουσαν τα κλαματα του ντινου και ετρεξαν να τον βοιθισουν.

Την άλλη μέρα που ο Ντίνος γύρισε στο σχολείο τον περιμέναν όλοι οι φίλοι του, ο Μάριος, ο Ομάρ, η Σοφία και η Κριστίν. Είχαν ξεχάσει όλοι τα κακά πράγματα που ένιωθαν και αυτά που έγιναν κι όλοι αγκάλιαζαν και φιλούσαν τον Ντίνο. Ο Ντίνος χάρηκε που βρήκε τους φίλους του και την οικογένειά του,δε θα τους κορόιδευε πια και εκάναν όλοι μια μεγάλη αγκαλιά! Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Τι προσπαθεί να μας πει η συγγραφέας;
Εγώ η Ευαγγελία, η συγγραφέας του παραμυθιού νομίζω ότι όλα τα παιδιά πρέπει να είναι μια αγαλιά γιατί ζούμε όλοι σε αυτόν τον κόσμο. Δε θέλουμε πόλεμο και θέλουμε ειρήνη.

Θέλουμε ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ!

Το παραμύθι μου: "Παιδιά όλου του κόσμου αγκαλιά" (Μέρος 1ο)

Με λένε Βαγγελίτσα και πηγαίνω στο Δημοτικό Σχολείο του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης. Μου αρέσει πάρα πολύ να γράφω στον υπολογιστή γράμματα και να ζωγραφίζω εικόνες και η κυρία Μαρία η υπολογίστρια λέει ότι είμαι πολύ καλή. Αποφάσισα να φτιάξω το δικό μου παραμύθι και θέλω να σας το πώ! Ακούστε λοιπόν...Στο διάλειμμα καθίσαμε μαζί με την κυρία Μαρία έξω στην αυλή, στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι. Πήραμε χαρτιά και μαρκαδόρους και ξεκινήσαμε δουλειά. Η κυρία λέει πως δεν είναι απαραίτητο να τα κάνουμε όλα στον υπολογιστή, όταν έχει λιακάδα και μια τόσο ωράια μέρα. Το παραμύθι μας θα είναι με παιδάκια, είπα στην κυρία κι εκείνη άρχισε να με ρωτάει ποιοι θα είναι οι ήρωές του και μου ζήτησε να τους περιγράψω και να τους ζωγραφίσω.Και το έκανα! Θα να αγοράκια και κοριτσάκια από την Ελλάδα και από την Παλαιστίνη από εκεί που σκοτώνονται τα παιδάκια και γίνονται πόλεμοι. Την επόμενη φορά που θα έχουμε μάθημα με την κυρία Μαρία θα πάμε στο εργαστήρι μας να βάλουμε τους ήρωες στον υπολογιστή και να γράψουμε πως είναι ο καθένας.Είναι ψηλός; Τι μάτια έχει; Ποιος είναι ο χαρακτήρας του; Τη συνέχεια θα σας την πω όταν τη γράψω...

Βαγγελίτσα (μαθήτρια Δημοτικού)

Κυρία Μαρία (υπολογίστρια)

Το παραμύθι μου: "Παιδιά όλου του κόσμου αγκαλιά" (Μέρος 2ο)

Ήρθε η ώρα να περιγράψω κάθε ήρωα του παραμυθιού μου στον υπολογιστή Ανοίξαμε με τη κυρία ένα πρόγραμμα που το λέμε Kidispiration και αρχίσαμε δουλειά. Η κυρία μου ζήτησε να περιγράψω το χαρακτήρα κάθε παιδιού, να δώσω στοιχεία για την οικογενειά του, να μιλήσω για τα ενδιαφέροντά του. Διάλεξα προσωπάκια από τη βιβλιοθήκη του λογισμικού για όλους τους ήρωες και άρχισα δουλειά. Ο Ομάρ θέλω να είναι άπό την Παλαιστίνη, να είναι ντροπαλός και να του αρέσουν τα παιχνίδια με τα αυτοκίνητάκια, όπως αρέσουν σε όλα τα αγόρια. Η Κριστίν είναι αδύνατη και ξανθούλα και έχει χάσει την όρασή της από ένα ατύχημα.Θέλω να είναι αδεφή του Μάριου που είναι λίγο χοντρούλης και του αρέσει...τι άλλο το ποδόσφαιρο. Και τα δυο παιδιά είναι από μια ξένη χώρα, τη Γαλλία! Θέλω να κάνω ένα παραμύθι με παιδάκια από διάφορες χώρες του κόσμου και με διάφορα προβλήματα, σαν αυτά που έχουν τα παιδάκια στο σχολείο μου. Βρήκα τίτλο: Παιδιά, όλου του κόσμου αγκαλιά! Και θέλω να δώσω στην ιστορία μου ένα όμορφο τέλος! Αλλά έχουμε καιρό γι αυτό...