Μια παλιά ανάρτηση ως μια interactive μνήμη...

Μια φορά κι έναν καιρό, ήρθε στο σχολείο μας ο διαδραστικός πίνακας κι εμείς του δώσαμε λογισμό και λίγα από τα όνειρά μας...

Δυο μήνες τώρα προετοιμάζαμε την υποδοχή του. Είχαμε τα χρήματα από την ευγενική χορηγία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (Κ.Ο.Α.)για να εξοπλίσουμε το Εργαστήρι μας και, μαντέψτε, δεν είχαμε το χώρο να τον βάλουμε. Μα πού να χωρέσει; Εδώ δε χωράμε εμείς οι δάσκαλοι και οι μαθητές μας και κάνουμε μάθημα δυο-δυο στις αίθουσες. Πού θα χωρέσει κι ένας κύριος Διαδραστικός;

Πεισμώσαμε όμως κι εμείς κι αποφασίσαμε να δράσουμε με αυτά που έχουμε. Παραγγείλαμε ένα διαδραστικό πίνακα, χωρίς να σκεφτούμε πολλά-πολλά. Αναστατώσαμε το Εργαστήρι Πληροφορικής που συστεγάζεται με το Εργαστήρι Εικαστικών, ρίξαμε τις δυο ντουλάπες που τα χώριζαν στα δυο-σαν το τείχος του Βερολίνου- και κάναμε χώρο να υποδεχτούμε την κυρία Τεχνολογία.

Κι αυτή ήρθε και μας έφερε τον κύριο Διαδραστικό, ντυμένο στα άσπρα, στα γυαλιστερά του, με τον προτζέκτορά του, μες στο μαύρο του λουστρίνι σας λέω- και με μια ψηφιακή γραφίδα ασημένια και αινιγματική. Και στήθηκε καμαρωτός-καμαρωτός, πάνω στη βάση του και περίμενε τους μικρούς και τους μεγαλύτερους μαθητές και μαθήτριες.

Η Υπολογίστρια, τον "φόρτωσε" με τα πρώτα εκπαιδευτικά λογισμικά και μαζί με τον διευθυντή του σχολείου, τον πρόβαραν ένα ολόκληρο μεσημέρι για να δουν πως δουλεύει. Τον πατούσαν από εδώ, τον πατούσαν από εκεί, τον άνοιγαν, τον έκλειναν, τον έγραφαν, τον έσβηναν... όλα καλά.

Το σημερινό πρωινό κοψαμε την κόκκινη κορδέλα των ψηφιακών μας ονείρων με λογισμό και και με πολλά χαμόγελα και φωνές. Το εκπαιδευτικό λογισμικό που αξιοποιήσαμε ήταν αυτό της Κυκλοφοριακής Αγωγής, το "Κυκλοφορώ με ασφάλεια" και το "Μικροί Καλλιτέχνες σε δράση" που η Υπολογίστρια είχε σχεδιάσει τις παιδαγωγικές του προδιαγραφές. Πού να το περίμενε τότε, πως θα το δούλευε, η ίδια στο Ειδικό Σχολείο με τους μαθητές της...

Μια μεγάλη ουρά σχηματίστηκε μπροστά από τον πίνακα, με το κάθε παιδί να θέλει να συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες. Και οι καθηγητές, και οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι δάσκαλοι και η νηπιαγωγός ήταν όλοι εκεί να βοηθήσουν τα παιδιά να δοκιμάσουν τι μπορούν να κάνουν.

Μιλάμε στα συνέδρια για θεωρητικές προσεγγίσεις και για στρατηγικές ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας, αναζητώντας τρόπους να εντάξουμε τις νέες τεχνολογίες στην Εκπαίδευση. Γιατί να κάνουμε εκείνο, τι να κάνουμε, πώς να το κάνουμε, αλλά και με ποιούς;

Κι ήρθαν τα παιδιά του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου, ο Αποστόλης, ο Τάσος, ο Σπύρος, ο Κώστας, η Χρύσα, ο Παναγιώτης και με τον τρόπο τους μας είπαν. Ξέρουμε. Κάντε λίγο πιο πίσω. Μας δείξατε πώς να το κάνουμε. Τώρα δείτε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς. Δεν το είπαν με λόγια, αλλά μας παραμέριζαν σιγά-σιγά κι έμειναν μόνα τους μπροστά στον πίνακα.

Σε λίγο τα μεγαλύτερα παιδιά υποδέχτηκαν τα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου, το Μάρκο, τον Αντρέα, τη Βαγγελίτσα, το Νίκο κι εκείνα με τη σειρά τους τα παιδιά του Νηπιαγωγείου. Και τα μεγάλα συμβούλευαν τα μικρά. "Πάτα το απαλά, με όποιο δάχτυλο μπορείς". " Βάλε και όλη την παλάμη άμα σε βολεύει". "Άφησέ με να σε βοηθήσω", "Έλα να το κάνουμε μαζί, αν δε μπορείς", "Κάνε στην άκρη να μην κάνεις σκιά"...

Η Μαριάννα είναι λίγο μεγαλύτερη από έξι χρονών, πάει στο Νηπιαγωγείο και χοροπηδούσε από τη χαρά της που ακουμπούσε το πορτοκαλί χρώμα πάνω στον πίνακα και βαφότανε μόνο του ένα ολόκληρο ηλιοβασίλεμα...

Η πιο συγκινητική στιγμή για την Υπολογίστρια ήταν όταν ο μικρός μαθητής μας που πάσχει από εγκεφαλική παράλυση, κινητική και αισθητική δυσλειτουργία, πλησιάσε τον πίνακα, πήρε κόκκινο κι έβαψε κόκκινα τα όνειρα και την ελπίδα όλων. Ξέρετε γιατί; Γιατί ήθελε τόσο να γράψει και να ζωγραφίσει δυο χρόνια τώρα και δε μπορούσε με το ποντίκι και δυσκολευόταν με το πληκτρολόγιο. Και τα χεράκια του έτρεμαν κι απογοητευόταν και δε μπορούσε και συννέφιαζε. Μα τώρα, με ένα απλό άγγιγμα στο διαδραστικό πίνακα με την άκρη της παλάμης του, μπορούσε να ζωγραφίσει και να γράψει και πετάξει στον ουρανό! Κι εμείς μαζί του

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΥΡΙΑ!

Ναι, αγάπη μου...είναι ωραίος αυτός ο πίνακας....

Η Υπολογίστρια και οι μαθητές της,

ΜΕ.ΛΟ.ΜΕ.Ο

(Με Λογισμό και Με Όνειρο...)

Ένα παραμύθι με λογισμό και με όνειρο: " Κι όλοι έζησαν καλά κι εμείς καλύτερααα..."

Η Βαγγελίτσα και ο Παναγιώτης τελείωσαν το παραμύθι τους. Η μικρή μαθήτρια πηγαίνει στο Δημοτικό και ο μεγάλος μαθητής μας στο ΕΕΕΕΚ. Δούλεψαν σε ομάδα, σκέφτηκαν, προβληματίστηκαν, πήρα αποφάσεις. Έγραψαν τις σκέψεις τους στον επεξεργαστή κειμένου, βρήκαν τις εικόνες τους στο διαδίκτυο. τις επεξεργάστηκαν σε πρόγραμμα ζωγραφικής. Έτσι, όμορφα κι απλά.

Αυτή τη χρονιά η βοήθεια της "Υπολογίστριας" ήταν ελάχιστη. Τα παιδιά ήξεραν πως δουλεύουμε. Με λογισμό και με όνειρο... Τα λάθη μας θα τα διορθώσουμε σε επόμενο στάδιο. Αυτά δεν πρέπει να σταματήσουν τη δημιουργικότητά μας. Είμαι υπερήφανη για τους μαθητές μου, για τα παιδιά του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης. Μπορείτε να πατήσετε πάνω σε κάθε εικόνα, αυτή να μεγαλώσει και να τη διαβάσετε! Καλό ταξίδι στη χώρα της καρδιάς...

Η Υπολογίστρια και οι μαθητές της

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΜΕΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ για την αντιμετώπιση των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες στο σχολείο και για τη στέρηση των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών που έχουν αναπηρία ή έχουν στην επιμέλειά τους άτομα με αναπηρία.

Ποιο είναι το πρόβλημα; Τι λέει ο νόμος; Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Ποια είναι η πρότασή μας;

http://paratiritirio-in-education.blogspot.com/

" Σύντροφοι, δεν υπάρχουν έτοιμα μονοπάτια. Τα χαράζουμε καθώς προχωρούμε" (M.A.)

Special Olympics Project-4o μέρος: "Το ταξίδι στην Ολλανδία & η απώλεια του ονείρου"...

Γ΄Στάδιο: Υλοποίηση προγραμματισμένων δραστηριοτήτων.

Ενημέρωση-Ανατροφοδότηση-Παρουσίαση των θεματικών ενοτήτων από τις ομαδούλες των παιδιών.

Στόχοι της δραστηριότητας

- η αναπλαισίωση των αρνητικών συναισθημάτων με θετικά

-η ενοποίηση των αναπήρων παιδιών & των οικογενειών τους με το κοινονικό σύνολο

Παιδαγωγική αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Ειδική Αγωγή

30 Επίπεδο Μάθησης: Αναλυτική Μάθηση

4ο Επίπεδο Μάθησης: Παραγωγική Μάθηση

Στόχος μας είναι να μπορούν τα παιδιά να αναλύουν τα δομικά στοιχεία της βιντεοταινίας και να διακρίνουν τα γεγονότα από τα συμβολικά στοιχεία της διήγησης (3ο Επίπεδο Μάθησης). Στη συνέχεια, να μπορούν να δημιουργήσουν το δικό τους σενάριο ενός έργου, να το σκηνοθετήσουν, να το δραματοποιήσουν, αλλά και να το δημοσιεύσουν. Οι ρόλοι της κάθε ομάδας θα καθοριστούν και θα δημιουργηθεί το εικονογραφημενο σενάριο του έργου. Η κάθε ομάδα να ανταλλάξει τις ιδέες της με την άλλη, οι ιδέες να αλληλεπιδράσουν, να μετασχηματιστούν και να αναδομηθούν στην τελική μορφή του σεναρίου (40 Επίπεδο Μάθησης).

Διδακτική-Μαθησιακή Διαδικασία

Οι μικρο-ομαδούλες των παιδιών παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον στο εργαστήρι μας το vide0-clip "Το ταξίδι στην Ολλανδία". Πρόκειται για μια συμβολικη ιστορία που διηγείται μια μητέρα ενός παιδιού με αναπηρία. Λέει, λοιπόν, μπροστά στα ορθάνοιχτα μάτια των παιδιών, πως ένα ζευγάρι ετοιμάζεται με μεγάλη χαρά για ένα πολύ όμορφο ταξίδι στην Ιταλία. Αγοράζουν ταξιδιωτικούς οδηγούς και συλλέγουν πληροφορίες για το Κολοσσαίο τον Άγιο Πέτρο, τη Βενετία, μα όταν το αεροπλάνο προσγειώνεται στη ξένη χώρα η αεροσυνοδός αναγγέλει: "Καλώς ήρθατε στην Ολλανδία"! Το ζευγάρι μένει άφωνο και διαμαρτύρεται έντονα για τόν αναπάντεχο και λανθασμένο προορισμό, για την απώλεια του ονείρου...

Τα παιδιά του Ειδικού σχολείου Νταού Πεντέλης, θέλουν να κάνουν μια ταινία η οποία να βασίζεται στην ιστορία αυτή. Μαζί με την Υπολογίστρια και με πολλή συζήτηση βρίσκουν τα συμβολικά στοιχεία της ιστορίας και τα μεταφέρουν στην καθημερινή ζωή.

Ναι, έτσι όπως προετομάζεται και το ζευγάρι για την Ιταλία, έτσι προετοιμάζεται και ένα άλλο ζευγάρι να φέρει στον κόσμο ένα υγιές παιδί. Αγοράζει περιοδικά που μιλούν για τη γέννηση και το θηλασμό, ενημερώνεται για τα παιδικά καροτσάκια και την κούνια του μωρού και έρχεται η στιγμή της γέννησης. Και ο γιατρός αναγγέλει : "Λυπάμαι, μα το μωρό σας γεννήθηκε με μια σοβαρή αναπηρία". Το ζευγάρι μένει άφωνο, δε ξέρει πού να ξεσπάσει, που να στραφεί για το "λανθασμένο προορισμό", για την απώλεια του ονείρου...

Στη συνέχεια, μέσα από πολλές δραστηριότητες, που κρατούν έμα μεγάλο χρονικό διάστημα, η ταινία παίρνει σάρκα και οστά. Το σενάριο γράφεται από τους μαθητές. Άλλα παιδιά γράφουν μικρές προτάσεις στο Power Point και άλλα σε χαρτιά. Οι ήρωες βρίσκονται. Η ιστορία ζωντανεύει σε εικονογραφημένο σενάριο με εικόνες που βρίσκουν οι μαθητές στο διαδίκτυο, σε ψηφιακές βιβλιοθήκες, με ζωγραφιές που δημιουργούν με διάφορα εκπαιδευτικά λογισμικά, όπως το Revelation Natural Art, οι διάλογοι των παιδιών-ηθοποιών μαγνητοφωνούνται από τα βοηθήματα του Η/Υ και όλο το έργο πια παρουσιάζεται με ένα πρόγραμμα παρουσίασης που επιμελούνται οι μαθητές μαζί με τη βοήθεια της Υπολογίστριας, σε όλες τις ομαδούλες.

Τα ορθογραφικά λάθη, δε μας αφορούν σε αυτή μας την προσπάθεια. Θέλουμε να νιώσουμε δημιουργικοί, ικανοί, να διώξουμε πολύ μακριά την αυτολύπησή μας και να ανυψώσουμε το αυτοσυναίσθημά μας. Ναι, είμαστε παιδιά με αναπηρία, μας ονόμασαν ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ (Α.Μ.Ε.Α.), αλλά εμείς ξέρουμε πώς είμαστε η ομάδα ΜΕ ΛΟΓΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΟΝΕΙΡΟ (ΜΕ.ΛΟ.ΜΕ.Ο.)

Το εικονογραφημένο σενάριο στο τέλος της σχολικής χρονιάς θα γίνει πράξη. Τα σκηνικά θα στηθούν και οι ηθοποιεί θα παίξουν τους ρόλους τους. Ναι, είμαστε όλοι χαρούμενοι! Ξέρετε γιατί; Επειδή τα παιδιά αποφάσισαν να δώσουν ένα καλό τέλος στο έργο τους. Το ζευγάρι στο ταξίδι του θα ανακαλύψει πως "Και η Ολλανδία είναι μια πολλή όμορφη χώρα". Έχει τουλίπες, έχει πίνακες του Ρέμπραντ και είναι πεντακάθαρη". Το ζευγάρι με το ανάπηρο παιδάκι θα πει "Το παιδί μας είναι το πιο όμορφο κι ένα από τα καλύτερα δώρα στο κόσμο"!

Αγαπημένοι μας συμμαθητές, συνάδελφοι και φίλοι.

"Το ταξίδι στην Ολλανδία" είναι ένα ταξίδι πόνου, γιατί η απώλεια του ονείρου είναι πολύ σημαντική κι αυτός ο πόνος δε θα φύγει ποτέ. Όμως, αν περάσουμε τη ζωή μας θρηνώντας για το χαμένο ταξίδι στην "Ιταλία" δε θα μείνουμε ποτέ ελέυθεροι να χαρούμε κι εμείς και το παιδί μας, τα πολύ όμορφα πράγματα που έχει να μας προσφέρει η "Ολλανδία".

SPECIAL OLYMPICS 2011: "Τα παπουτσάκια που λένε παραμύθια"

Στόχοι

1ο Επίπεδο Μάθησης: Οργανωτική Μάθηση

2ο Επίπεδο Μάθησης: Αναλυτική Μάθηση

3ο Επίπεδο Μάθησης: Παραγωγική Μάθηση

Διδακτική & Μαθησιακή Διαδικασία

Οι μικροομαδούλες των παιδιών βλέπουν μαζί με την Υπολογίστρια τη μικροταινία της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης " Τα παπουτσάκια που λένε παραμύθια" και στο τέλος συζητούν μεταξύ τους για το περιεχόμενό της, το ερμηνεύουν, το αναλύουν και στη συνέχεια δημιουργούν το δικό τους πρωτότυπο παραμύθι, το οποίο αφορά στο θέμα της "κινητικής αναπηρίας" και γενικότερα της "διαφορετικότητας" .

Ακολουθούν το σχετικό Φύλλο Εργασίας και σύμφωνα με τις "λειτουργίες του παραμυθιού", του Σοβιετικού Εθνολόγου Βλαντιμίρ Πρόπ, όργανώνουν τη δομή του και αναπτύσουν την κάθε ενότητα. ΑΞιοποιούν τον Επεξεργαστή κειμένου (Word), το Revelation Natural Art (λογισμικό σχεδίασης) και παρουσιάζουν τον τρόπο δημιουργίας του παραμυθιού τους με το λογισμικό παρουσίασης (Power Point).

Συμπεράσματα

Δουλεύουμε δυο χρόνια με εκπαιδευτικά λογισμικά των Τεχνολογιών των Πληροφοριών και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ) σε διάφορες δραστηριότητες που ενδιαφέρουν τα παιδιά. Ένα χρόνο τώρα δουλεύουμε στο εργαστήρι μας με το project των SPECIAL OLYMPICS. Τα παιδιά ξέρουν που θα καθίσουν, με ποιους θα συνεργαστούν, πώς θα συνεργαστούν και το κάνουν εύκολα και αδιαμαρτύρητα. Κάποια από αυτά δε χρειάζονται πλέον την άμεση βοήθειά μου. Συζητούν και παίρνουν μόνα τους αποφάσεις. Αυτές τις κάνουν άμεσα πράξη, ξέροντας πως έχουν την εμπιστοσύνη μου. Αυτό δεν το περίμενα και με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα. Κάποια από αυτά, ενώ εγώ δηλώνω πια κουρασμένη, μου ζητούν να κάνουμε κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα...

Αισθάνομαι πως χρειάζομαι βοήθεια από τους συναδέλφους μου. Τα παιδιά είναι πιο δυναμικά από μένα και έχουν περισσότερη όρεξη. Κι εγώ έχασα την τόση ορμή μου. Θα προσπαθήσω όσο μπορώ. Έχουμε μπροστά μας να κάνουμε όμορφα πράγματα.

Για να δούμε πως θα κυλίσει αυτή η άνοιξη...

Οι μαθητές της Υπολογίστριας και ό,τι έχει απομείνει από αυτή

ΜΕ.ΛΟ.ΜΕ.Ο

Με Λογισμό & Με Όνειρο

Special Olympics Project:3o μέρος "Αναπλαισιώσεις Συναισθημάτων"

Γ' Στάδιο: Υλοποίηση Προγραμματισμένων Δραστηριοτήτων-Ενημέρωσε, ανατροφοδότηση-παρουσίαση των θεματικών ενοτήτων από τις ομαδούλες των παιδιών

Από τις προηγούμενες δραστηριότητές μας έχουν προκύψει κάποιες έννοιες. Άπό την παρακολούθηση των μικροβιντεοταινιών αναδύθηκαν συναισθήματα. Αυτά δεν πρέπει να μείνουν μετέρωρα, αδιερεύνητα. Οι έννοιες πρέπει να συσχετιστούν και τα συναισθήματα να αλληλεπιδράσουν. Η κάθε ομάδα μαθητών θα ανταλλάξει τις απόψεις της με τις άλλες. Τα παιδιά του ειδικού σχολείου μπορούν να συζητήσουν, να πουν και να ακούσουν τις απόψεις των συμμαθητών τους. Μιλάμε με το στόμα, με τα μάτια, με τα αγγίγματα. Μέσα απότις ζωγραφιές και τα τραγούδια μας. Με ό,τι μπορούμε. Οι δραστηριότητές μας σιγά- σιγά θα απεκτείνονται και οι έννοιες θα αναλύονται σε βάθος.

1ο Επίπεδο Μάθησης: Πληροφοριακή Μάθηση

2ο Επίπεδο Μάθησης: Οργανωτική Μάθηση

3ο Επίπεδο Μάθησης: Αναλυτική Μάθηση

Διδακτική διαδικασία: "Ημέρες Κινηματογράφου"

Τα παιδιά έχουν χωριστεί σε ομαδούλες των δυο ατόμων. Η κάθε ομάδα βλέπει στην οθόνη του Η/Υ την μικροταινία " Γέννηση-Διάγνωση-Συναισθήματα". Τα φώτα στο εργαστήρι έχουν κλείσει, τα κερακια είναι αναμμένα και τα ποπ-κορν μας συντροφεύουν μέσα στα σακουλάκια τους. Τα χαρτιά και τα μολύβια μπροστά μας. Τα παιδιά παρακολουθουν τη γεννηση ενός μικρού κοριτσιού με κινητική αναπηρία. Παρατηρούν τις εικόνες που βλέπουν, τα λόγια που ακούν. Προσπαθούν να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα των γονιών και του κοινωνικού περίγυρου. Άλλα από αυτά τα καταγράφουν (1ο Επίπεδο Μάθησης) στα χαρτιά, άλλα στον ΗΥ.

Στη συνέχεια οι ομαδούλες συγκεντρωνόμαστε και συζητάμε. Τι ένιωσαν οι γονείς; Τι ένιωσαν οι γιαγιάδες, οι παππούδες; Ας τα αποτυπώσουμε, ας τα ζωγραφίσουμε και ας τα γράψουμε, στον υπολογιστή μας αυτή τη φορά. Δε θα σταθούμε όμως μόνο εκεί. Τα ταξινομούμε σε στήλες, αξιοποιώντας το 3ο Φύλλο Εργασίας ". Στη μια στήλη βάζουμε τα "αρνητικά" συναισθήματα και στην άλλη τα ¨θετικά". Τα συγκρίνουμε (2ο Επίπεδο Μάθησης) και συζητούμε σε ποιους παράγοντες οφείλονται τα συναισθήματα αυτά, επινοώντας παράλληλα τρόπους αντίδρασης, μετατρέποντας τα αρνητικά αυτά συναισθήματα σε θετικά, αναπλαισιώνοντάς τα. Στη συνέχεια, τα ερμηνεύουμε με τη νέα τους διάσταση (2ο Επίπεδο Μάθησης), τα αναλύουμε (3ο Επίπεδο Μάθησης) μέσα από την αναδομημένη επεξεργασία και τα αντιπαραβάλλουμε με τα συναισθήματα των ίδιων των παιδιών-ακροατών της ταινίας.

Ανακαλύπτουμε πως κι εμείς, ως παιδιά με ειδικές ανάγκες, πολλές φορές νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα για άλλα παιδιά με αναπηρία και σε προέκταση για τον ίδιο μας τον εαυτό... Η συνειδητοποίηση αυτή μας προκαλέι μια "γνωστική σύγκρουση", θα έλεγε ο Vygotsky. Η κριτική θεώρηση σε σχέση με τα δικά μας συναισθήματα και του κοινωνικού μας πλαισίου μας κάνει να μπαίνουμε σε μονοπάτια "κριτικού αναστοχασμού" θα έλεγε ο Habermas. Από τη θεωρία στην πράξη...θα έλεγε η Υπολογίστρια.

Εκπαιδευτικά εργαλεία ΤΠΕ

Τα παιδιά χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο για να βρούν τραγούδια που μιλούν για συναισθήματα. Με το μικρόφωνο συντροφεύουν τους τραγουδιστές και με την camera βιντεοσκοπούν η μια ομάδα την άλλη. Αξιοποιούν παιδαγωγικά το Λογισμικό Παρουσίασης Power Point για να ενσωματώσουν σε αυτό τα κείμενά τους και τις εικόνες που δημιούργησαν με το Revelation Natural Art. H ελκυστικότητα και οι πολυμορφικές δυνατότητες των τεχνολογικών εργαλείων αρέσουν πολύ στα παιδιά.

Η Υπολογίστρια και οι μαθητές της,

Καλά πάμε και συνεχίζουμε

Special Olympics Project: 3ου μέρους συνέχεια. ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...

Special Olympics Project: 2oυ μέρους συνέχεια " Καθορίζουμε το θέμα που θα διερευνήσουμε"

Β΄Στάδιο

Αναζήτηση και συγκέντρωση υλικού από πηγές- Επιμερισμός Δραστηριοτήτων, ανάθεση ρόλων

1ο Επίπεδο Μάθησης: Πληροφοριακή Μάθηση

2ο Επίπεδο Μάθησης: Οργανωτική Μάθηση

2ο Φύλλο Εργασίας: Καθορίζω το θέμα μου

Η υπολογίστρια κάνει διερευνητικές ερωτήσεις για να ανaδειχθεί το ενδιαφέρον των παιδιών σχετικά με το τι θέλουν να μάθουν για την "Αναπηρία". Ακολουθεί συζήτηση ανάμεσα στην κάθε μικρο-ομάδα των μαθητών και στο τέλος διαμορφώνουμε το θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε τις επόμενες εβδομάδες. Προκύπτουν οι αρχικές έννοιες, τις οποίες θα εξετάσουμε στη συνέχεια. Δεν μπορούμε να προδιαγράψουμε το χρόνο, γιατί αυτός συσχετίζεται με τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές και συναισθηματικές μας ανάγκες. Ο χρόνος δε μας κυνηγά, μας συντροφεύει.

Συλλέγουμε στοιχεία σχετικά με το θέμα (1ο Επίπεδο Μάθησης) στο διαδίκτυο, σε βιβλία, σε ιστολόγια Ειδικών Σχολείων, από συνεντεύεξεις με ειδικούς επιστήμονες μέσω e-mail και μέσω του skype και στη συνέχεια προχωρούμε στην κατανόησή τους. Η διαδικασία αυτή θα μας πάρει κάμποσο καιρό.

Στη συνέχεια θα τα ταξινομίσουμε (categorizing), θα τα εξηγήσουμε (comenting & anottating), θα τα συγκρίνουμεκ αι θα τα κρίνουμε. Κατά τη διδακτική και μαθησιακή διαδικασία αξιοποιούμε συστήματα αναζήτησης και επικοινωνίας της πληροφορίας (εφαρμογές του διαδικτύου, ψηφιακές εγκυκλοπαίδειες και λεξικά, ψηφιακές βιβλιοθήκες, μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο) για να συγκεντρώσουμε στοιχεία (advanced searching). Η υπολογίστρια μετασχηματίζει τις πληροφορίες αυτές ώστε να γίνουν κατανοητές στους μαθητές της.

Οι μαθητές έχουν κατανοήσει (2ο Επίπεδο Μάθησης) σε έναν αρχικό βαθμό το θέμα/πρόβλημα το οποίο εξετάζουν. Ακολουθεί η παρουσίαση τω μικροταινιών της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης και η πραγματοποίηση των αντίστοιχων δραστηριοτήτων.

Η υπολογίστρια και οι μαθητές της,

Καλά πάμε και συνεχίζουμε :-)

Special Olympics Project: 2o μέροs "Αναζητούμε το υλικό μας- Αναλαμβάνουμε ρόλους"

Β΄ ΣΤΑΔΙΟ: Αναζήτηση και συγκέντρωση υλικού από πηγές- Επιμερισμός Δραστηριοτήτων, ανάθεση ρόλων


1ο Επίπεδο Μάθησης: Πληροφοριακή Μάθηση
2ο Επίπεδο Μάθησης: Οργανωτική Μάθηση

Καθορισμός θέματος
Το θέμα της αναπηρίας, της διαφορετικότητας, μας αφορά άμεσα. Οι μαθητές μαζί με την "υπολογίστρια" αποφασίζουν να μπουν στα βαθιά νερά και να σαλπάρουν με πανάκι ανοιχτό.

Διδακτική διαδικασία

Χωριζόμαστε σε μικρές ομαδούλες και συλλέγουμε σχετικά με το θέμα στοιχεία (1ο Επίπεδο Μάθησης). Στη συνέχεια, θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τα δεδομενα μας. Θα τα ταηινοήσουμε, (categorizing) θα τα εξηγήσουμε (commenting and annotating), θα τα συγκρίνουμε και θα τα κρίνουμε (2ο Επίπεδο Μάθησης).

Εκπαιδευτικά εργαλεία ΤΠΕ

Αξιοποιούμε συστήματα αναζήτησης και επικοινωνίας της πληροφορίας (εφαρμογές του διαδικτύου, ψηφιακές εγκυκλοπαίδειες και λεξικά, ψηφιακές βιβλιοθήκες, μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο, κ.τλ.). για να συγκεντρώσουμε στοιχεία (advanced searching).

Οι μεγάλοι μαθητές και η υπολογίστρια αναζητούμε στοιχεία από το περιοδικό «Αναπηρία Τώρα» http://www.disabled.gr/ , ενημερωνόμαστε για θέματα αναπηρίας και εκπαίδευσης στο δικτυακό τόπο http://www.specialeducation.gr/ . Οι μικρότεροι ψάχνουν για παραμύθια, για εικόνες και βιντεοταινίες της εκπαιδευτικής τηλεόρασης ή για αλλες που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Οι μαθητές έχουν κατανοήσει (2ο Επίπεδο Μάθησης) σε ένα αρχικό βαθμό το θέμα/πρόβλημα το οποίο εξετάζουμε. Ακολουθεί η παρακολούθηση της ενότητας των video-clips και η πραγματοποίηση των αντίστοιχων δραστηριοτήτων.

Αγγίζουμε μέχρι εκεί που μπορούμε να φτασουμε. Ανοίξαμε όμως ένα παράθυρο στο μικρούλι μας εργαστήριο να μπει αέρας καθαρός. Θέλουμε να διαλύσουμε τα στερεότυπα και να τα μετασχηματίσουμε σε ελπίδα.

Καλά πάμε και συνεχίζουμε,

Η υπολογίστρια και οι μαθητές της

Special Olympics Project: 1ο μέρος " Τι γνωρίζουμε, τι έχουμε ζήσει, τι αισθανόμαστε"

Α΄ ΣΤΑΔΙΟ PROJECT: Διερεύνηση πρότερων εμπειριών και γνώσεων-διαμόρφωση του θέματος

1ο Επίπεδο Μάθησης: Πληροφοριακή Μάθηση
Σκοπός μας είναι οι ομαδούλες των παιδιών να συλλέξουν δεδομένα για το θέμα από τις προϋπάρχουσες γνώσεις τους, να ανακαλέσουν προσωπικές εμπειρίες, να αναγνωρίσουν τα βασικά τους στοιχεία, να τα κατανοήσουν (1ο Επίπεδο Μάθησης). Αυτή είναι μια αρχική διαδικασία για να προχωρήσουμε στη συνέχεια σε ανώτερα επίπεδα μάθησης (οργανωτικό, αναλυτικό, παραγωγικό).

Τα παιδιά, με τη βοήθεια μας καταγράφουν με σύντομες προτασούλες-σκέψεις τις πρότερες γνώσεις τους με το Kidinspiration, το οποίο είναι ένα σύστημα εννοιολογικής χαρτογράφησης. Αυτά που δυσκολεύονται στη γραφή ηχογραφούν τις απόψεις τους, οι οποίες αποθηκεύονται στα αρχεία του εκπαιδευτικού λογισμικού. Στο τέλος της κάθε δραστηριότητας, ακολουθεί η ανάλυση του γραπτού και προφορικού λόγου τους. Η υπολογίστρια καταγράφει τα δεδομένα (bullet pointing), αφού διαχωρίσει τα σημαντικά (highlighting), αποθηκεύοντάς τα για μετέπειτα χρήση και επεξεργασία (favorite-ing). Η ιδέα διερεύνησης του θέματος αντλείται από τις προσωπικές εμπειρίες των παιδιών, από τα ακούσματα και τα βιώματά τους.

1ο Φύλλο Εργασίας: «Γνώσεις-Εμπειρίες- Συναισθήματα»

Θέτονται από την υπολογίστρια διερευνητικές ερωτήσεις για να αναδειχθεί το ενδιαφέρον των παιδιών σχετικά με το αν γνωρίζουν τι είναι η "Αναπηρία", εάν γνωρίζουν παιδιά από από το οικείο οικογενειακό ή σχολικό περιβάλλον τους που έχουν κάποια μορφή αναπηρίας και ποια είναι τα συναισθήματά τους. Ακολουθεί συζήτηση σε κάθε μικρο-ομάδα και προκύπτουν οι αρχικές έννοιες, οι οποίες θα εξεταστούν στη συνέχεια.

Τι ξέρουν & τι αισθάνονται οι μικροί μαθητές μας

Κάποια από τα παιδιά κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, απαντούν στις ερωτήσεις της υπολογίστριας:

σχετικά με την έννοια της αναπηρίας...

- Ναι, ξέρω τι είναι η αναπηρία. Είναι ένα παιδάκι που δε μπορεί να κουνήσει τα πόδια και είναι πάντα σε αναπηρικό καροτσάκι.

- Ναι, είναι ο........ Δε μπορεί να περπατήσει και περπατάει με τις μύτες. Είναι διαφορετικός γιατί περπατάει αλλιώς. Δεν περπατάει όπως εμείς.

- Του...........κουνιούνται τα χέρια και τα πόδια του και δε ξέρω τι γίνεται.

- Τα παιδάκια αυτά έχουν πρόβλημα.

- Ναι ξέρω τι είναι η αναπηρία, είναι μια δυσκολία.

- Έχω δει το φίλο μου τον ...........Εχει στα χέρια του πρόβλημα, στα πόδια του και δε μπορεί να περπατήσει τόσο καλά.

- Αναπηρία είναι ένα παιδάκι ανάπηρο, δε μπορεί να περπατήσει ούτε τα χέρια του μπορεί να κουνήσει ούτα τα πόδια του.

- Η Αναπηρία βρε, δεν είναι μόνο στα χέρια και στα πόδια, μπορεί να είναι και στο κεφάλι.

- Και στο μυαλό...μπορεί να έχει εγκεφαλικό!!

σχετικά με τα συναισθήματα που αναδυονται...

- Εεεε...συγκινούμαι έτσι που τα βλέπω και λέω κρίμα που είναι έτσι αυτά τα παιδιά.

- Κάνουμε παρέα στα διαλείμματα και παίζουμε μερικές φορές.

- Όχι, δεν τα κάνω παρέα. Ανατριχιάζομαι...

- Μπα, δε θέλω να παίζω μαζί τους γιατί δε μου αρέσουνε!

- Λύπη αισθάνομαι πιο πολύ γιατί τα αγαπάω και αισθάνομαι λύπη για αυτά.

- Δε βλέπω καμιά διαφορά όταν παίζουμε μαζί και μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω μαζί τους.

- Τα παίζω και είμαι χαρούμενος που παίζω μαζί τους.

Σκέψεις της υπολογίστριας

Τα παιδιά δε γνωρίζουν ακριβώς τι εννοούμε με τη λέξη "αναπηρία". Τα περισσοτερα την ταυτίζουν με την κινητική και το τραγικό: Δεν αναγνωρίζουν στον εαυτό τους τη διαφορετότητα αυτή, το πρόβλημα όπως κάποια ονομάζουν. Θα πρέπει να ψάξουμε στο διαδίκτυο για υλικο, εικόνες, δικτυακούς τόπους, να δούμε σχετικές ταινίες, να διαβάσουμε παραμύθια και σχετικά άρθρα.

Τα συναισθήματα ποικίλουν. Άλλο παιδί νιώθει χαρούμενο να παίζει με έναν ανάπηρο συμμαθητή κι άλλο δε θέλει ούτε να το σχεφτεί. Άλλο δε ξέρει τι γίνεται καινιώθει άβολα με μια διαφορετική κατάσταση. Άλλο...ανατριχιάζει...

Θα πρέπει να χωθούμε στα βαθιά νερά, να παλέψουμε με τα στερεότυπα και να σκύψουμε βαθιά στον εαυτό μας.

Η υπολογίστρια δε γνωρίζει πώς θα κινηθεί μέσα σε αυτό το πλαίσιο με ασφάλεια. Θα ρωτήσει εξειδικευμένους ψυχολόγους και παιδαγωγούς. Η γνώση του καθενός θα μοιραστεί, θα δράσει εποικοδομητικά. Δε βαδίζουμε μόνοι, συμπορευόμαστε, αλλά προχωρούμε. Δεν υπάρχουν έτοιμα μονοπάτια...τα χαράζουμε καθώς προχωρούμε.

Η υπολογίστρια και οι μαθητές της.

SPECIAL OLYMPICS: "Είμαστε λέτε διαφορετικοί, όταν είναι ίδια με τα δικά σας τα όνειρά μας";

Τη χαρά δεν τη γνωρίζω
και την λύπη την πατώ
Σαν τον άγγελο γυρίζω
πάνω απ το γκρεμό.
(Ελύτης, Ο, "Μαρία Νεφέλη")


Το εκπαιδευτικό μας σενάριο εντάσσεται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα των SPECIAL OLYMPICS Αθήνα 2011.


Γνωστικό αντικείμενο

Το θέμα του εκπαιδευτικού σεναρίου αφορά στην έννοια της "αναπηρίας". Αφορά στις γνωστικές περιοχές της Γλώσσας, της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής, των Μαθηματικών και της Αισθητικής Αγωγής.

Σκεπτικό

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο ανάλυσης θα προσεγγίσουμε τις έννοιες της "διαφορετικότητας", του "άλλου", του ¨ξένου" και στερεοτύπων της κοινωνίας μας. Αφορά στην κατανόηση και ευαισθητοποίηση των μαθητών, στη διαμόρφωση στάσεων και συστήματος αξιών με την καλλιέργεια της κριτικής και δημιουργικής σκέψης και στην επίλυση διαφόρων κοινωνικών προβλημάτων που σχετίζονται με την αναπηρία και την ένταξη των αναπήρων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Το εκπαιδευτικό σενάριο αφορά σε ένα κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο συναντούν οι μαθητές στο σχολείο τους, αλλά και βιώνουν οι ίδιοι αφού είναι παιδιά με αναπηρία (νοητική υστέρηση, αυτισμός, ψυχοκοινωνικές διαταραχές, κινητική αναπηρία, κ.ά).

Παιδαγωγική αξιοποίηση των ΤΠΕ και των βιντεοταινιών

Κατά τη διδακτική διαδικασία θα αξιοποιήσουμε εκπαιδευτικά λογισμικά και βιντεοταινίες της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης που αφορούν σε ζητήματα διαφορετικότητας. Ουσιαστικά θα αξιοποιηθεί ή βιντεοταινία "Πάμε Μαζί", η οποία αναφέρεται στην κινητική αναπηρία, αλλά και άλλες ταινίες της Εκπαιδευτικής τηλεόρασης.

Η παιδαγωγική αξιοποίηση των εκπαιδευτικών εργαλείων ΤΠΕ θα δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές να διευρύνουν τις γνώσεις τους για το θέμα/πρόβλημα που εξετάζεται και να διερευνήσουν διάφορες πτυχές του (διαδίκτυο), να κατανοήσουν την έννοια της αναπηρίας και να οργανώσουν και να καταγράψουν τις σκέψεις τους (επεξεργαστής κειμένου), να τις οπτικοποιήσουν (προγράμματα ζωγραφικής και σχεδιαστικά), να τις αναλύσουν (συστήματα εννοιολογικής χαρτογράφησης), να τις συνθέσουν κρίνοντάς τες, να τις εκφράσουν, ενεργοποιώντας το στενότερο εκπαιδευτικό και κοινωνικό πλαίσιο, μέσα από την παρουσίασή τους (λογισμικό παρουσίασης).

Θα σας ενημερώνουμε για τις δραστηριότητές μας,

Η υπολογίστρια και οι μαθητές της

SPECIAL OLYMPICS 2011: " I AM A MAN"

Τη χρονιά που μας πέρασε, το σχολείο μας, το Ειδικό Σχολείο Νταού Πεντέλης, εντάχθηκε στο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα των SPECIAL OLUMPICS 2011.

Το Δημοτικό Σχολείο, σε συνεργασία με το Νηπιαγωγείο και το ΕΕΕΕΚ, μαθητές, μαθήτριες, εκπαιδευτικοί και βοηθητικό προσωπικό, ανέλαβαν, ο καθένας από το πόστο του και όλοι μαζί να διενεργήσουν ένα PROJECT που προσέγγιζε από διάφορες όψεις το ζήτημα της ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Τη σχολική χρονιά 2009-2010 κάναμε δυο δράσεις:

α) Η πρώτη αφορούσε στην Παιδαγωγική αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών στην Ειδική Αγωγή. Τα παιδιά, αξιοποιώντας διάφορα εκπαιδευτικά λογισμικά και διαδικτυακές εφαρμογές δημιούργησαν ένα παραμύθι, το οποίο δημοσιοποίησαν στο δικτυακό τόπο του Εργαστηρίου Πληροφορικής με Με Λογισμό και με Όνειρο, με τον τίτλο: "Είμαστε λέτε διαφορετικοί; Τότε γιατί είναι ίδια με τα δικά σας τα όνειρά μας"; Παράλληλα έκαναν πολλές δραστηριότητες με τους Η/Υ, οι οποίες είναι αναρτημένες στο blog.

β) Η δεύτερη αφορούσε στη ψυχοσυναισθηματική προσέγγιση της Διαφορετικότητας μέσα από τη Δραματοθεραπεία. Τα παιδιά κινήθηκαν στο χώρο, τον οικιοποιήθηκαν, έτρεξαν, χόρεψαν, έπαιξαν και...φωτογραφήθηκαν, στο χώρο του σχολείου, αναδεικνύοντας πτυχές του εσωτερικού τους κόσμου.

Στο Δημαρχείο της Ραφήνας, έγιναν τα εγκαίνεια της Έκθεσης Φωτογραφίας "I AM A MAN". Ακούστηκαν κάμποσες φωνές. Στην καρδιά γράφτηκαν τρεις . Οι δυο από αυτές ήταν δυο αθλητριών της ποδηλασίας των Special Olympics και η άλλη μια μητέρας παιδιού με αναπηρία. Γιατί τα λόγια τους δεν ήταν απλά τυπικά, δε διαβάζοταν από χαρτιά, ούτε ακολουθούσαν τα "πρέπει" του συντακτικού. Είχαν αθωότητα και πόνο. Ισόποση χαρά ισόποση λύπη.

Υπήρξαν πολλές αγκαλιές. Στην καρδιά γράφτηκαν τρεις. Του Αποστόλη, της Γαρυφαλιάς και της κυρίας Ελένης. Γιατί δεν ήταν τυπικές, ούτε ακροβατούσαν "μήπως". Είχαν αγάπη και ζέστα.

Καλή μας δύναμη,

Μαρία η Υπολογίστρια

Μια σταλίτσα αποχαιρετισμός...

...της Υπολογίστριας στο μαθητή της...

Μια σχολική χρονιά πέρασε, μια νέα σχολική χρόνια πήρε τη θέση της. Η "υπολογίστρια" αποχαιρέτησε το Ειδικό Σχολείο Νταού Πεντέλης, το Εργαστήρι Πληροφορικής, το δικτυακό αυτό τόπο που μοιραζόταν τις στιγμές που ζούσε με τους μαθητές της.

Μα έκανε μια παράλειψη μεγάλη. Δεν αποχαιρέτησε τους μαθητές της. Δεν είναι ότι το ξέχασε, έιναι ότι δεν ήθελε να το κάνει γιατί την πονούσε βαθιά. Σήμερα όμως διάβασε ένα σχόλιο στο blog που τη ρωτούσε "Υπολογίστρια, θα έρθεις"; Κι ήταν η ερώτηση του μαθητή της που έμαθε να γράφει, να διαβάζει και να επικοινωνεί στο διαδίκτυο μαζί της.

Κι έπρεπε να απαντήσει...

Καλέ μου, δε θα έρθω αυτή τη σχολική χρονιά. Ξέρεις, δεν είναι ότι δε σε αγαπώ. Ξέρεις δεν είναι ότι με κούρασες. Δεν είναι που δεν περνούσα όμορφα μαζί σου. Γιατί ό,τι κι αν είχα μαζί σου το ξεχνούσα. Γιατί χαιρόμουν με τη χαρά σου και λυπόμουν με τη λύπη σου. Γιατί μου έμαθες να αγαπώ αληθινά κι εγώ νόμιζα πως ήξερα. Μου έμαθες πως μια αγκαλιά είναι μαντηλάκι για τα δάκρυα κι ένα τραγούδι συντροφιά στις δύσκολες στιγμές. Μα μου μαθες κι άλλα πράγματα, τόσο σημαντικά που δεν τα ήξερα. Μου έμαθες πως τα παιδιά με ειδικές ανάγκες μπορούν να κάνουν μικρά μα και μεγάλα θαύματα. Πως μπορούν όχι μόνο να παίζουν μα και να δουλεύουν με εκπαιδευτικά λογισμικά, πως ξεπερνούν τις θεωρίες και κάνουν πράξεις τα όνειρά τους μέσα από το πείσμα τους. Πως μπορούν να δουλεύουν σε ομάδες, ακόμα κι όταν η υπόλογίστριά τους είναι άρρωστη. Πως μπορούν να χειρίζονται το διαδραστικό πίνακα πιο καλά από τον κάθε δάσκαλο. Μου έμαθες δυο χρόνια τώρα όσα δε μου έμαθαν τόσα χρόνια σπουδών, τόσα χρόνια πολυλογάδων, φαφλατάδων μεγαλόσχημων επιστημόνων.

Ξέρεις, καλέ μου, φέυγω γιατί...

με πόνεσαν αυτοί που δε φανταζόμουν. Αυτοί που δεν κατάλαβαν, αυτοί που δε μοιράστηκαν, αυτοί που δε μπόρεσαν, αυτοί που κουτσομπόλεψαν, αυτοί που ανταγωνίστηκαν, αυτοί που αδιαφόρησαν, αυτοί που δε ρώτησαν ποτέ γιατί έφυγε η υπολογίστρια. Δε ρώτησαν γιατί ήξεραν. Ναι, καλέ μου, δείλιασα. Δεν είχα το κουράγιο να παλεύω με τη κλειστότητα του νου τους, με το άσυλο της ψυχής τους. Γιατί έπαιρναν λίγο από το νου και πολύ από τη ψυχή μου. Και δεν άντεξα.

Άκουσέ με , όμως, καλέ μου...

Πάντα θα υπάρχει στη ζωή μας ο πόνος του αποχωρισμού. Μα ξέρεις, όταν κάτι πονάει όταν φεύγεις, δείχνει πως είναι και αληθινό. Άκουσέ με, καλέ μου μαθητή, σε αγάπησα αληθινά. Και θα κάνουμε μια συμφωνία οι δυο μας. Θα φυλάξουμε βαθιά μέσα στη ψυχή μας ένα αρχειάκι μυστικό που θα το ξέρουμε μόνο εμείς και θα είναι φυλακτό μας για πάντα. Εκεί θα έχει εικόνες και φωνές και χρώματα και μυρωδιές από τις μέρες που περάσαμε μαζί. Εγώ η υπολογίστρια, κι εσύ ο βοηθός μου! Εντάξει; Συμφωνία μυστική.

Και το αρχειάκι θα ανοίγει με τον κωδικό μας. Τον θυμάσαι; "SPECIAL LOVE". Θα κάνεις διπλό ¨κλικ" κι ανοίγεις ένα-ένα το αρχείο. Κι όταν θα διαβάζεις θα βλέπεις τις εικόνες, θα ακούς τις φωνές και τις μουσικές, θα ρουφάς τη χαρά της αληθινής και χωρίς φτιασιδώματα αγάπης:

• Δήμητρα, Παναγιώτης, Βύρωνας, Νίκος, Σέλντη, Βαγγελίτσα, Νικολάκης, Ζειμπέκης, Ειρήνη, Χαρά...
• Ο κύριος Δήμος, ο κύριος Βασίλη, η κυρία Πόπη, η κυρία Ελένη, η κυρία Έφη, η Αμαλία, η Κατερίνα...
• Ο Σωτήρης, ο άγγελός μας από το Μέγαρο Μουσικής και η χαρά που μας πρόσφερε, ο Άγιος Βασίλης των Χριστουγέννων και οι βοηθοί του, η Σοφία, ο Άγγελος, η Άντα, η Τόνια, η Γκέλη, η Αργυρώ, η Αναστασία, ο Βαγγέλης, ο Πέτρος, όλοι τους που με τα δώρα τους που μας τραγούδησαν και μας μοίρασαν δώρα, ο Αντώνης, που σου έδωσε συνέντευξη για το Πολυτεχνείο από το skype και σε έκανε τόσο υπερήφανο...

Είδες πόσοι άνθρωποι σε αγάπησαν αληθινά και μοιράστηκαν την ψυχούλα τους μαζί μας; Τους ευχαριστούμε με ΟΛΗ μας την καρδιά! Είδες πόσα όμορφα πράγματα ζήσαμε και νιώσαμε; Να τα φυλάξεις. Εγώ αυτό θα κάνω. Κι όταν θα τα σκέφτομαι θα μου δίνουν φτερά. Και θα πετάω. Κι εσύ είσαι τόσο μικρός μα τα φτερά σου είναι τόσο μεγάλα! Να φτερουγίσεις δυνατά, με ακούς, ΜΕ ΛΟΓΙΣΜΟ & ΜΕ ΟΝΕΙΡΟ!!!

Περπατώ μέσα στ αγκάθια μέσα στα σκοτεινά,

σε αυτά που 'ναι να γίνουν και στ' αλλοτινά,

κι έχω μόνο μου όπλο, μόνη μου άμυνα

τα νύχια μου τα μωβ σαν τα κυκλάμινα...

Η Υπολογίστρια έφυγε μα δε θα ξεχάσει ΠΟΤΕ τους μαθητές της, ΠΟΤΕ σε όλη της τη ζωή...

" Video call: Εδώ Πολυτεχνείο-Εδώ Πολυτεχνείο..." ένα χρόνο πριν στο Ειδικό Σχολείο Νταού Πεντέλης

"Μικροί δημοσιγράφοι σε δράση"
Ο Παναγιώτης και ο Σωτήρης, εκ μέρους όλων των μαθητών του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης, έστειλαν ένα e-mail την εβδομάδα που μας πέρασε, στον Αντώνη Λιοναράκη, ένεργό και στοχαζόμενο τότε φοιτητή που συμμετείχε στα επεισόδια του Πολυτεχνείου και τώρα Αναπληρωτή Καθηγητή στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

" Καλημέρα, κύριε Λιοναράκη.

Είμαστε μαθητές του Ειδικού Σχολείου Νταού Πεντέλης. Η κυρία υπολογίστρια μας είπε πως έχει έναν πολύ καλό φίλο που μπορεί να μας μιλήσει για το Πολυτεχνείο. Εμείς λυπόμαστε που τους φοιτητές τους πάτησε το τανκς αλλά χαιρόμαστε που νέα παιδιά σαν κι εμάς αγωνίστηκαν για την ελευθερία του λαού. Θα είμαστε πολύ χαρούμενοι αν μας μιλήσετε γιατό τι έγινε τότε. Θέλουμε να σας πάρουμε συνέντευξη. Η κυρία υπολογίστρια είπε να σας το ζητήσουμε με μέιλ μήπως βρείτε λίγο χρόνο. Θα μας βάλει ένα σύστημα είπε στον υπολογιστή που θα σας ακούμε και θα μπορούμε να σας βλέπουμε. Θα μας κάνετε τη χάρη να μαζευτούμε στο εργαστήριο και να σας ρωτάμε; Μη στενοχωρηθείτε αν δεν μπορείτε. Η κυρία είπε πως έχετε συνέδριο και πολύ δουλειά και σας ρωτάμε.Μη στενοχωρηθείτε αν δεν μπορείτε. Εμείς σας αγαπάμε γιατί παλέψατε για μας.

Παναγιώτης-Σωτήρης"

Η απάντηση ήρθε το επόμενο πρωινό.

Αγαπητέ Παναγιώτη και αγαπητέ Σωτήρη,

έλαβα το μήνυμά σας και θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ για αυτά που γράψατε. Με πολύ χαρά θα μιλήσουμε και θα με ρωτήσετε εσείς και οι φίλοι σας ό,τι θέλετε. Μπορούμε με το "skype" να συζητήουμε και να τα πούμε. Θα είναι τιμή μου να μιλήσω μαζί σας.

Με φιλία,

Αντώνης Λιοναράκης"

Συνέντευξη με λογισμό και με όνειρο...
Παραμονή της επετείου του Πολυτεχνείου. Οι μαθητές ήταν από νωρίς έτοιμοι και ανυπόμονοι για τη συνέντευξη που θα έπαιρναν. Στις 10.00 το πρωί μια ομάδα μαθητών συγκεντρώθηκε στο εργαστήριο. Ο Παναγιώτης, ο Σωτήρης, ο Τάσος, ο Σπύρος και η Δήμητρα, η δεσποινίδα της μιρής μας ομάδας. Η μικρή καμερούλα ακροβατούσε πάνω στην οθόνη του υπολογστή και περίμενε τη μεγάλη στιγμή. Η υπολογίστρια στη μέση και οι μαθητές ο ένας κοντά-κοντά στον άλλο. Η Δήμητρα και ο Παναγιώτης έκαναν πρόβα τις ερωτήσεις που είχαν ετοιμάσει. Ο Τάσος ντρεπόταν να μιλήσει και ήταν ετοιμος να πατήσει το μαγικό κουμπάκι που θα ηχογραφούσε τη συνέντευξη. Ο Σπύρος δεν πίστευε στα μάτια του ότι κάποιος θα "έβγαινε" στην οθόνη του υπολογιστή, θα τον έβλεπε και θα του μιλούσε.

Στις 10.20' η υπολογίστρια πάτησε το "video call", ο κύριος Λιοναράκης αντίκρυσε τις δημοσιογραφικές φατσούλες κι αυτές απορημένες για το πώς συμβαίνει αυτό, κοίταζαν με τα μεγάλα, καθαρά μάτια τους ορθάνοιχτα τον κύριο Λιοναράκη! Η camera πήγαινε από τη μια φατσούλα στην άλλη για να έχουν όλοι οι μαθητες τη χαρά της δημοσιότητας ;-).

Όλη η ομάδα τον καλημέρισε και τον ευχαρίστησε που δέχτηκε να δώσει τη συνέντευξη. Στη συνέχεια, ο Σωτήρης του ζήτησε να τους πει τι έγινε στο Πολυτεχνείο. Η Δήμητρα ρωτούσε τι είναι η δικτατορία. Ο Παναγιώτης ήθελε να μάθει τι έκανε η μυστική αστυνομία και ο Σπύρος ανυπομονούσε να μάθει αν έκαναν βασανιστήρια τότε στους φοιτητές. Οι εμπειρίες άρχισαν να πηγαινοέρχονται και το ενδιαφέρον των παιδιών να μεγαλώνει. Κοιτούσα τα μάτια τους που ήταν καρφωμένα στη οθόνη του υπολογιστή. Δεν τα έχω ξαναδεί πιο μεγάλα!

"Και τι είναι η δικτατορία";

" Η δικτατορία είναι το απόλυτο σκοτάδι. Είναι όταν δε μπορείς να διαβάσεις αυτό που θέλεις, όταν δε μπορείς να τραγουδήσεις αυτό που θέλεις. Είναι που όταν το κάνεις, σε συλλαμβάνουν και σε βάζουν στη φυλακή".

" Και οι άνθρωποι πώς ένιωθαν στη δικτατορία";

" Ήταν εναντίον αυτής της κατάστασης αλλά φοβόντουσαν. Κάμποσοι φοιτητές τότε κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο για να διαμαρτυρηθούν".

"Εσείς, πώς ζήσατε την εμπειρία από κοντά";

"Κλείστηκα κι εγώ μαζί με τους φοιτητές στο Πολυτεχνείο. Κάναμε κατάληψη. Οργανώσαμε εκεί τη ζωή μας για τρεις μέρες. Γράφαμε προκυρήξεις, λέγαμε συνθήματα εναντίον της χούντας...Όμως, αργά το βράδυ της Παρασκευής έστειλαν τα τανκς να μας βγάλουν έξω. Έσπασαν την πόρτα κι έβγαζαν τον κόσμο έξω με το ζόρι. Στρατιώτες και αστυνομικοί ήταν στα γύρω κτίρια, κρατούσαν όπλα. Σκοτώθηκαν πολλοί φοιτητές, πολύς κόσμος".

"Μπορείτε να μας πείτε τι είναι το ΕΑΤ/ΕΣΑ; Κάπου γράφετε για τον αδερφό σας όταν φυλακίστηκε "Δεν ήξερε αν είναι μέρα ή νύχτα και δε μπορούσε να μετρήσει το χρόνο...". Τι εννοείτε με αυτό;

"Ναι, η στρατιωτική αστυνομία συνέλαβε τότε αρκετούς φοιτητές. Στο κελί της φυλακής υπήρχε μόνο μια λάμπα. Δεν υπήρχε ένα παράθυρο που να μπορείς να δεις το φως του ήλιου, να καταλάβεις αν είναι μέρα ή νύχτα. Ήταν η απόλυτη απομόνωση".

" Κάπου αλλού γράφετε πως η φυλακή τότε δεν ήταν όπως σήμερα. ήταν γεμάτη με ανθρώπους πνευματικούς, με ανθρώπους καλλιτέχνες, με ανθρώπους παληκάρια. Γράφετε πως τότε η φυλακή ήταν ένα πραγματικό σχολείο. Τι εννοείτε με αυτό";

" Αναφέρομαι στην κατάσταση που επικρατούσε στις φυλακές του Κορυδαλλού με πολιτικούς κρατούμενους, οι οποίοι ήταν μορφωμένοι άνθρωποι, καλλιτέχνες, πολιτικοί, καθηγητές, σπουδαίοι άνθρωποι. Εκεί οργάνωναν σεμίνάρια, μαθήματα...ήταν σα σχολείο".

" Η κυρία υπολογίστρια μας διάβασε κάπου πως γράψατε [ Εμείς μαθαίνουμε να κρίνουμε τους ανθρώπους από τις πράξεις τους, ενώ αυτοί μας έκριναν για τις σκέψεις μας. Μάθαμε να αναζητάμε το φως του ήλιου και του γιασεμιού, ενώ αυτοί ήθελαν να κλείνουν κάθε χαραμάδα της ζωής]. Μας άρεσε αυτό κύριε Λιοναράκη...".

" Ναι, αυτό ήταν μια πραγματικότητα. Οι άνθρωποι της δικτατορίας μπορούσαν να σε συλλάβουν επειδή έλεγες τη γνώμη σου. Εάν έγραφες σε ένα κομμάτι χαρτί "ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" θα μπορούσες να πας στη φυλακή για δέκα με δεκαπέντε χρόνια".

" Σας βασάνισαν ποτέ";

"Υπήρχαν πολλά βασανιστήρια, σωματικά και ψυχολογικά. Έχετε ακούσει γι αυτά";"

" Όχι, μπορείτε να μας πείτε εσείς";

"Να σας πω μερικά παραδείγματα. Ένα από αυτά είναι η "εικονική εκτέλεση". Ήταν μια εκτέλεση που δεν ήταν αληθινή, αλλά εσύ δεν το ήξερες αυτό. Νόμιζες πως θα πεθάνεις εκείνη την ώρα που σε σημάδευαν. Ήταν ένα ψυχολογικό βασανιστήριο. Μετά ήταν το ξύλο. Άκόμα μπορούσαν να σε αφήσουν όρθιο πολλές ημέρες, δυο τρεις. Το αίμα κατευθύνεται τότε προς τα πόδια και το μυαλό σο μπερδέυεται. Τα χάνεις τότε...δεν καταλαβαίνεις".

Τα παιδιά δεν πίστευαν στα αυτιά τους. Δεν είχαν φανταστεί πόση σκληρότητα μπορεί να εφαρμόσει ένα ανθρώπινο πλάσμα σε ένα άλλο. Τα μάτια του Τάσου είχαν δακρύσει και η Δήμητρα μου κρατούσε σφιχτά το χέρι. Η ένταση ήταν ολοφάνερη στο μικρό μας εργαστήρι. Ήταν η πρωτόγνωρη για τα παιδιά εμπειρία να βλέπουν κάποιον που μιλούσε μόνο σε αυτούς και αυτά που έλεγε ένιωθαν πως ήταν τόσο σημαντικά. Κι ήταν τα ίδια που προκάλεσαν-προσκάλεσαν τις εμπειρίες αυτές να διαχυθούν στις ψυχές τους, να αποτυπωθούν στη σκέψη τους.

Η συνένετευξη έφτασε στο τέλος της. Τα παιδιά μου ψιθύρισαν στο αυτί πως ήθελαν να του πουν ένα τραγούδι. Αυτό είχε λογισμό και όνειρο. Δεν το είχαμε οργανώσει. Και θέλησαν να του προσφέρουν το κόκκινο-χάρτινο τριαντάφυλλο που είχαμε στην τάξη μας. Αυτό είχε αγάπη.Ο Σπύρος το πήρε από τη μολυβοθήκη και το έδωσε στη Δήμητρα να το προσφέρει στον κύριο καθηγητή, μιας και αυτή φαινόταν καλύτερα εκείνη την ώρα στην οθόνη. Το πνεύμα μας...ομαδοσυνεργατικό.

"Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή

για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή..."

Η "υπολογίστρια" και οι μαθητές της

* Μόλις η βίντεο-κλήση έφτασε στο τέλος της, ιαχές χαράς και συγκίνησης γέμισαν το εργαστήρι μας. "Τα καταφέραμε, κυρία υπολογίστρια"; " Τα καταφέρατε αγάπες μου"! Ολόκληρη η συνέντευξη, μαζί με τις ιαχές θριάμβου, βρίσκεται ηχογραφημένη στο i-phone της υπολογίστριας και στις ψυχές των μαθητών της.

Ποιος τόλμησε να φέρει βαρυχειμωνιά μέσα στην άνοιξή μας;

Μεγάλωσα...
"Στο τέρας της πόλη.Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα.Κατάπια λόγια λιπαρά.Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω.Κορόιδεψα την δίψα μου να δω ...
Γιατί είμαι εδώ;

Μεγάλωσα...
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας.Με βλέμματα συμπάθειας και άσκοπης προσπάθειας.Να είμαστε καλοί.
Εμείς;Άλλο εμείς, άλλο εμείς...¨

Μεγάλωσα...
Με λογισμό και με όνειρα.Κι έχασα το λογισμό κι έκρυψα το όνειρό μου. Κι είμαι γυναίκα που ονειρεύομαι. Κι έχω κόρη έφηβη που ψάχνει το όνειρό της. Κι έχω μαθητές που δε θα χουν καμιά ελπίδα. Γιατί αν εγώ η "κανονική" που σπούδασα δεν έχω που να ακουμπήσω, που θα ακουμπήσει ο Έλβις, ο Σέλντη, η Χρυσούλα και η Ειρήνη, παιδιά με αναπηρία και ειδικές ανάγκες;

Ποιος είναι αυτός που πάγωσε την ανάσα μας;

Ποιος είναι αυτός που τόλμησε να φέρει βαρυχειμωνιά στα όνειρά μας;

Μεγάλωσα...
Κορόιδεψα τους μαθητές μου κι αυτοί με πίστεψαν.Τους είπα πως με το διαδίκτυο μπορούν να ανοίξουν ένα παράθυρο στον κόσμο κι εσείς τους κλείνετε μια πόρτα στο πρόσωπο. Τους είπα πως με τον επεξεργαστή κειμένου μπορούμε να γράψουμε παραμύθια κι εσείς τα κάνατε εφιάλτες.Τους είπα πως με το διαδραστικό πίνακα θα δράσουμε ομαδικά με τα χέρια και το νου μας κι εσείς κάνατε τη δράση μας απόδραση του ονείρου.Και δέσατε τα χέρια και προσπαθείτε να μας φυμώσετε και το νου.

Μεγάλωσα...
Και βγαίνω πάλι στους δρόμους και πονάνε τα πόδια κι η μέση κι ο νους κι η ψυχή μου.
Και δεν είμαι στην τάξη μου με τους μαθητές μου.
Και δεν είμαι στο πανεπιστήμιο με τους φοιτητές μου.
Και δεν είμαι στο σπίτι με την κόρη μου.
Και δεν είμαι αγκαλιά με τον αγαπημένο μου.

Μεγάλωσα...
Μα δε θα σας αφήσω να μας πάρετε το λογισμό και τα όνειρά μας!
Θα είμαι μαζί με όλους τους ενεργούς και στοχαζόμενους πολίτες.
Θα μου σφιξουν το χέρι και θα μου το ζεστάνουν.
Θα φωνάξω μαζί τους και θα κυλήσει το αίμα στις φλέβες μου.
Κι από εκεί θα παει στην καρδιά μου.
Κι αυτή θα την αφήσω ανοιχτή.
Για τους μαθητές,
για τους φοιτητές,
για την κόρη μου,
για τον αγαπημένο μου।

Δεν υπάρχουν έτοιμα μονοπάτια.Τα χαράζουμε καθώς προχωρούμε!

Η Υπολογίστρια και οι μαθητές της
ΜΕ.ΛΟ.ΜΕ.Ο
Με Λογισμό και με όνειρο για μια εκπαίδευση με βιώσιμο μέλλον για μια δημοκρατική κοινωνία με αξίες και ηθική.

Η Κυρά- Σαρακοστή κάνει απεργία αλλά δουλεύει σπίτι...

Η Υπολογίστρια, για αν πει την αλήθεια, αυτό το έθιμο δεν το γνώριζε.

Της το διηγήθηκαν όμως η Έφη, η εργοθεραπεύτρια του Δημοτικού Σχολέιου και η Πόπη, η φίλόλογος του ΕΕΕΕΚ. Και όχι μόνο το διηγήθηκαν αλλά το έκαναν και πράξη με τους μικρούς και μεγαλύτερους μαθητές μας. Η μια με πλαστελίνες στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι και η άλλη με ζυμάρι, από αλεύρι, νερό και αλάτι στην κουζίνα του "Εργαστηρίου της Αυτόνομης Διαβίωσης". Ο ρόλος των παιδιών; Ενεργητικός! Ο ρόλος της Υπολογίστριας; Βοηθητικός: Αγγίζω, πλάθω, φωτογραφίζω, αποθηκεύω ως..., αναρτώ στο blog, μοιράζομαι μαζί σας...

Το έθιμο της Κυρά Σαρακοστής

Συνήθως πρόκειται για μια χάρτινη γυναικεία απεικόνιση με επτά πόδια που χρησιμοποιείται ως ημερολόγιο. Τα πόδια αναπαριστούν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής, Δηλαδή από την Καθαρή Δευτέρα έως την Κυριακή του Πάσχα. Το έθιμο θέλει κάθε Σάββατο να κόβεται κι από ένα πόδι, μένοντας το τελευταίο για το Μεγάλο Σάββατο. Το τελευταίο πόδι μπαίνει μέσα στο ψωμί της Ανάστασης κι όταν αυτό μοιραστεί στην οικογένεια, τυχερός είναι αυτός που θα βρει στη φέτα του το τελευταίο πόδι της Κυρα Σαρακοστής!

Την Κυρά Σαρακοστή

που είναι έθιμο παλιό

οι γιαγιάδες μας τη φτιάχνουν

με αλεύρι και νερό

Για στολίδι της φορούσαν

στο κεφάλι της σταυρό

μα το στόμα της ξεχνούσαν

γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν

με τα πόδια της επτά

κόβαν ένα τη βδομάδα

μεχρι να έρθει η Πασχαλιά.

Η Υπολογίστρια και οι μαθητές της