Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Ποιος τόλμησε να φέρει βαρυχειμωνιά μέσα στην άνοιξή μας;

Μεγάλωσα...
"Στο τέρας της πόλη.Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα.Κατάπια λόγια λιπαρά.Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω.Κορόιδεψα την δίψα μου να δω ...
Γιατί είμαι εδώ;

Μεγάλωσα...
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας.Με βλέμματα συμπάθειας και άσκοπης προσπάθειας.Να είμαστε καλοί.
Εμείς;Άλλο εμείς, άλλο εμείς...¨

Μεγάλωσα...
Με λογισμό και με όνειρα.Κι έχασα το λογισμό κι έκρυψα το όνειρό μου. Κι είμαι γυναίκα που ονειρεύομαι. Κι έχω κόρη έφηβη που ψάχνει το όνειρό της. Κι έχω μαθητές που δε θα χουν καμιά ελπίδα. Γιατί αν εγώ η "κανονική" που σπούδασα δεν έχω που να ακουμπήσω, που θα ακουμπήσει ο Έλβις, ο Σέλντη, η Χρυσούλα και η Ειρήνη, παιδιά με αναπηρία και ειδικές ανάγκες;

Ποιος είναι αυτός που πάγωσε την ανάσα μας;
Ποιος είναι αυτός που τόλμησε να φέρει βαρυχειμωνιά στα όνειρά μας;

Μεγάλωσα...
Κορόιδεψα τους μαθητές μου κι αυτοί με πίστεψαν.Τους είπα πως με το διαδίκτυο μπορούν να ανοίξουν ένα παράθυρο στον κόσμο κι εσείς τους κλείνετε μια πόρτα στο πρόσωπο. Τους είπα πως με τον επεξεργαστή κειμένου μπορούμε να γράψουμε παραμύθια κι εσείς τα κάνατε εφιάλτες.Τους είπα πως με το διαδραστικό πίνακα θα δράσουμε ομαδικά με τα χέρια και το νου μας κι εσείς κάνατε τη δράση μας απόδραση του ονείρου.Και δέσατε τα χέρια και προσπαθείτε να μας φυμώσετε και το νου.

Μεγάλωσα...
Και βγαίνω πάλι στους δρόμους και πονάνε τα πόδια κι η μέση κι ο νους κι η ψυχή μου.
Και δεν είμαι στην τάξη μου με τους μαθητές μου.
Και δεν είμαι στο πανεπιστήμιο με τους φοιτητές μου.
Και δεν είμαι στο σπίτι με την κόρη μου.
Και δεν είμαι αγκαλιά με τον αγαπημένο μου.

Μεγάλωσα...
Μα δε θα σας αφήσω να μας πάρετε το λογισμό και τα όνειρά μας!
Θα είμαι μαζί με όλους τους ενεργούς και στοχαζόμενους πολίτες.
Θα μου σφιξουν το χέρι και θα μου το ζεστάνουν.
Θα φωνάξω μαζί τους και θα κυλήσει το αίμα στις φλέβες μου.
Κι από εκεί θα παει στην καρδιά μου.
Κι αυτή θα την αφήσω ανοιχτή.
Για τους μαθητές,
για τους φοιτητές,
για την κόρη μου,
για τον αγαπημένο μου।

Δεν υπάρχουν έτοιμα μονοπάτια.Τα χαράζουμε καθώς προχωρούμε!

Η Υπολογίστρια και οι μαθητές της
ΜΕ.ΛΟ.ΜΕ.Ο
Με Λογισμό και με όνειρο για μια εκπαίδευση με βιώσιμο μέλλον για μια δημοκρατική κοινωνία με αξίες και ηθική.